Plorkanto 3
1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
Ondaty nahatrea hasotrian-draho amy kobain-kaviñera’ey.
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
Niaoloa’e naho nampomba’e mb’an-kamoromoroñañe ao fa tsy mb’an-kazavàñe.
3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
Toe nafote’e amako lomoñandro lomoñandro ty fità’e.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
Nanoe’e hambo’e o nofokoo naho o holikoo; sindre pinekapeka’e o taolakoo.
5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
Nanoa’e hàlañe, nañarikatoha’e afero naho haloviloviañe.
6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
Nampitobohe’e an-toetse maieñe ao iraho, hoe lolo-ela.
7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
Narindri’e ao tsy hahafionjoñe; nanoe’e mavesatse o silisilikoo.
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
Aa naho mikoikoike hipay imba, le sikadaña’e alafe ao i halalikoy.
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
Nikalaña’e am-bato vinañe o liakoo, nampikelokelofe’e o oloñolokoo.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
Hoe amboa romotse mamandroñe ahy, hoe liona añ’etaketak’ ao.
11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
Natsile’e iaby o fombàkoo, naho nirimidrimite’e ty sandriko; nanoe’e babangoañe.
12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
Fa nabitso’e ty fale’e, le nohara’e amako ty ana-pale.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
Nampitrofahe’e ambaniako ao o ana-tsotsòke boak’ an-trañon’ ana-pale’eo.
14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
Fa injè’ondatikoo iraho, bekobekoa’ iareo lomoñandro.
15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
Finaha’e hafairañe vaho natsafe’e vahon-tsoy.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
Finoifoi’e am-bato o nifekoo; nalembe’e an-davenok’ ao iraho.
17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
Nampihankàñe’o lavi-panintsiñañe ty haveloko; nihaliñoko ze o hasoa zao.
18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
Le hoe iraho, Fa modo ty haozarako, ty fitamàko am’ Iehovà.
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
Tiahio ty haloviloviako naho ty hasotriako, ty vahon-tsoy naho afero.
20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
Toe tiahi’ ty fiaiko, vaho mibotrek’ amako ao.
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
Ty hoe ty apotam-pitsakoreako, mampitamà ahiko, te
22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
le lia’e tsy mijihetse ty fiferenaiña’ Iehovà tsy mb’ia hilesa o fiferenaiña’eo.
23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
Vao boak’andro; ra’elahy ty figahiña’o.
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
Iehovà ty anjarako, hoe ty troko, aa le ie ty fitamàko.
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
Soa t’Iehovà amo mahaliñe azeo; amy arofo mipay Azey.
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
Mahasoa ondatio te mitama, t’ie handiñe am-pianjiñañe ty fandrombaha’ Iehovà.
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
Hasoa am’ondatio ty mivave ty jokan-katora’e.
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
Angao re hiambesatse am-bangiñe ao, hianjiñe, amy te ie ty nandafik’ aze.
29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
Hatoho’e an-debok’ ao ty falie’e, hera ama’e ty fitamañe.
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
Soa re te hatolo’e amy mandrara- tehak’ azey ty fiambina’e; angao ampiliporeñ’ inje.
31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
Fa tsy hañito nainai’e t’i Talè.
32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
Aa ndra t’ie ty mampioremeñe, mbe hiferenaiña’e amy hafatraram-pikokoa’ey.
33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
Tsy mora ama’e ty mandafa, ndra ty mandilo o ana’ondatio;
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
Ie ampidemoheñe am-pandia, ze mpirohi’ ty tane toy;
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
ie tsy omen-to ondatio añatrefa’ i Andindimoneñey,
36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
ie ampikeloheñe ty enta’ ondatio— tsy arofoana’ i Talè hao?
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
Ia ty nitaroñe naho nahafetsake zao, naho tsy i Talè ty nametse?
38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
Tsy boak’am-palie’ i Abo Tiañey hao ty hankàñe naho ty soa?
39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
Akore ty itoreova’ondaty veloñeo, o lahilahio ty amo tahi’eo?
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
Antao hañotsohotso hitsoke o lalan-tikañeo, vaho himpoly mb’am’ Iehovà mb’eo.
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
Antao hañonjoñ’ arofo am-pitàñe mb’aman’Añahare an-digiligy añe.
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
Toe nandilatse zahay naho niola; toly ndra tsy napo’o.
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
Nikolopok’ an-kaviñeran-drehe te nañoridañe anay; tsy niferenaiña’o t’ie nanjamañe.
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
Nisaron-drahon-dRehe, tsy himoahan-kalaly.
45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
Nanoe’o romoromo’e naho forompotse zahay añivo’ o kilakila’ndatio.
46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
Songa midañadaña falie ama’ay o malaiñ’anaio.
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
Fa nifetsak’ ama’ay ty hebakebake naho i koboñey, ty famongorañe naho fandrotsahañe.
48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
Mitsiritsioke rano o masokoo, amy fandrotsahañe i anak’ampela’ ondatikoy.
49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
Midoandoañe mañambane o masokoo, vaho tsy mijihetse, tsy mitroatse,
50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
Ampara’ te mivazoho mañambane t’Iehovà, mitalake boak’ an-dikerañe añe.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
Mampihontoke ty troko o masokoo ty amo hene anak’ampelan-drovakoo.
52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
Fa nikehe ahy hoe kibo, tsy amam-poto’e o malaiñ’ahio.
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
Naitoa’ iareo an-koboñe ao ty fiaiko, vaho nandretsa-bato amako.
54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
Nandipotse ty lohako o ranoo vaho nanoeko ty hoe: Opo iraho!
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
Kinanjiko ty tahina’o ry Iehovà, boak’ an-koboñe loho lalek’ ao.
56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
Jinanji’o ty feoko; ko aeta’o amy ravembia’oy i fitoreokoy hahafikofohako.
57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
Nitotok’ ahy irehe amy andro nikanjiako azoy; le hoe irehe: Ko hemban-drehe.
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
Ry Talè, nañalañalañe’o o entan’ aikoo; fa jineba’o ty fiaiko.
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
Ry Iehovà, fa nivazoho’o ty nasarañ’ ahy; ehe izakao.
60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
Fa nioni’o ty fitrotrofiaha’ iareo naho ty fikitroha’ iareo amako.
61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
Fa jinanji’o ty inje’ iareo, ry Iehovà, naho o fikililia’ iareo ahy iabio,
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
Ty fivimbi’ o nitroatse amakoo, ty fikinià’ iareo ahy lomoñandro,
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
Vazohò iereo te miambesatse, naho t’ie miongake; izaho bekobekoa’ iareo.
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
Mbe hondroha’o, ry Iehovà, ty amo satam-pità’ iareoo.
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
Kolopofo ty arofo’ iareo, ametsaho fatse!
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
Horidaño an-kaviñerañe vaho mongoro ambanen-dikera’ Iehovà eo.
