Plorkanto 3
1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.
3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.
5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.
6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.
7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.
11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.
12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
Bevitte veséimbe tegzének fiait.
14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.
15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.
17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.
18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!
20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
Ezt veszem szivemre, azért várakozom.
22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.
23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
Újak reggelenként, nagy a te hűséged!
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.
29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
Porba tegye száját – hátha van remény.
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.
31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
Mert nem vet el örökre az Úr.
32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.
33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;
36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?
38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?
39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.
45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.
46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.
48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.
49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,
50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.
52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.
54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.
56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!
57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!
60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.
61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!
