Plorkanto 3
1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.
3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.
5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.
6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.
7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.
11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.
12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.
14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.
15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.
17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.
18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.
20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·
22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.
23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.
29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.
31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·
32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.
33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·
36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;
38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;
39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.
45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.
46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.
48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.
49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,
50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.
52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.
54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.
56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.
57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.
60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.
61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.
