Plorkanto 3
1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
