Plorkanto 3

1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.

2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.

3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.

4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.

5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.

6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.

7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.

8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.

9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.

10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.

11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.

12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.

13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.

14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.

15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke

16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.

17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.

18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.

19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!

20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.

21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:

22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.

23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.

24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.

25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.

26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.

27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.

28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.

29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.

30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.

31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.

32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.

33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.

34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,

35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,

36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.

37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?

38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?

39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!

40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!

41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!

42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.

43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,

44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.

45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.

46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.

47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.

48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.

49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,

50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.

51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.

52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.

53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.

54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.

55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.

56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!

57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!

58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.

59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!

60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.

61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,

62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.

63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.

64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.

65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.

66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.

Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.