Josuo 17
1 Kaj la loto donis al la tribo de Manase, ĉar li estas la unuenaskito de Jozef; al Maĥir, unuenaskito de Manase kaj patro de Gilead, ĉar li estis homo militema, estis donitaj Gilead kaj Baŝan.
Tel fut le sort de la tribu de Manassé, car il était le premier-né de Joseph. Quant à Makir, premier-né de Manassé, père de Galaad, car il était homme de guerre, il eut Galaad et Basan.
2 Estis donite ankaŭ al la ceteraj filoj de Manase laŭ iliaj familioj: al la filoj de Abiezer kaj al la filoj de Ĥelek kaj al la filoj de Asriel kaj al la filoj de Ŝeĥem kaj al la filoj de Ĥefer kaj al la filoj de Ŝemida. Tio estas la naskitoj de Manase, filo de Jozef, la virseksuloj, laŭ iliaj familioj.
Ainsi en fut-il pour le reste des fils de Manassé, selon leurs familles: pour les fils d'Abiezer, pour les fils de Helek, pour les fils d'Asriel, pour les fils de Sichem, pour les fils de Hepher, et pour les fils de Shemida. Tels furent les fils mâles de Manassé, fils de Joseph, selon leurs familles.
3 Sed Celofĥad, filo de Ĥefer, filo de Gilead, filo de Maĥir, filo de Manase, ne havis filojn, sed nur filinojn; jen estas la nomoj de liaj filinoj: Maĥla, kaj Noa, Ĥogla, Milka, kaj Tirca.
Mais Zelophehad, fils de Hépher, fils de Galaad, fils de Makir, fils de Manassé, n'eut pas de fils, mais des filles. Voici les noms de ses filles: Mahla, Noé, Hogla, Milca et Tirza.
4 Kaj ili aliris al la pastro Eleazar, kaj al Josuo, filo de Nun, kaj al la estroj, dirante: La Eternulo ordonis al Moseo doni al ni posedaĵon meze de niaj fratoj. Kaj li donis al ili, konforme al la diro de la Eternulo, posedaĵon inter la fratoj de ilia patro.
Elles se présentèrent au sacrificateur Éléazar, à Josué, fils de Nun, et aux princes, en disant: « L'Éternel a ordonné à Moïse de nous donner un héritage parmi nos frères. » C'est pourquoi, selon le commandement de Yahvé, il leur donna un héritage parmi les frères de leur père.
5 Kaj Manase ricevis dek parcelojn, krom la lando Gileada kaj Baŝana, kiu estas transe de Jordan;
Dix parts échurent à Manassé, en plus du pays de Galaad et de Basan, qui est au-delà du Jourdain,
6 ĉar la filinoj de Manase ricevis posedaĵon inter liaj filoj, kaj la lando Gileada estis por la ceteraj filoj de Manase.
car les filles de Manassé avaient un héritage parmi ses fils. Le pays de Galaad appartenait au reste des fils de Manassé.
7 Kaj la limo de Manase estis de Aŝer ĝis Miĥmetat, kiu estas kontraŭ Ŝeĥem; kaj la limo iras dekstren, al la loĝantoj de En-Tapuaĥ.
La frontière de Manassé allait d'Aser à Micmethath, qui est en face de Sichem. La limite passait à droite, vers les habitants de En Tappuach.
8 Manase ricevis la landon Tapuaĥ; sed la urbon Tapuaĥ ĉe la limo de Manase ricevis la Efraimidoj.
Le pays de Tappuach appartenait à Manassé; mais Tappuach, sur la frontière de Manassé, appartenait aux fils d'Éphraïm.
9 Kaj la limo malsupreniras al la torento Kana, sude de la torento. Tiuj urboj apartenas al Efraim meze de la urboj de Manase. Kaj la limo de Manase estas norde de la torento, kaj finiĝas ĉe la maro.
La limite descendait jusqu'au torrent de Kana, au sud du torrent. Ces villes appartenaient à Éphraïm parmi les villes de Manassé. La limite de Manassé était au nord du torrent, et se terminait à la mer.
10 La suda parto apartenis al Efraim, kaj la norda parto apartenis al Manase, kaj la maro estis lia limo. Kaj kun Aŝer ili kuntuŝiĝis norde, kaj kun Isaĥar oriente.
Au sud, elle appartenait à Éphraïm, au nord, à Manassé, et la mer était sa limite. Ils s'étendaient jusqu'à Aser au nord, et jusqu'à Issacar à l'est.
11 Ĉe Isaĥar kaj Aŝer apartenis al Manase Bet-Ŝean kaj ĝiaj urbetoj, kaj Jibleam kaj ĝiaj urbetoj, kaj la loĝantoj de Dor kaj de ĝiaj urbetoj, kaj la loĝantoj de En-Dor kaj de ĝiaj urbetoj, kaj la loĝantoj de Taanaĥ kaj de ĝiaj urbetoj, kaj la loĝantoj de Megido kaj de ĝiaj urbetoj, kaj la triobla altaĵo.
Manassé avait trois hauteurs dans Issachar, à Asher Beth Shean et ses villes, et Ibleam et ses villes, et les habitants de Dor et ses villes, et les habitants d'Endor et ses villes, et les habitants de Taanach et ses villes, et les habitants de Megiddo et ses villes.
12 La filoj de Manase ne povis preni tiujn urbojn; kaj la Kanaanidoj plue restis en tiu lando.
Les enfants de Manassé ne purent pas chasser les habitants de ces villes, mais les Cananéens demeurèrent dans ce pays.
13 Sed kiam la Izraelidoj plifortiĝis, ili faris la Kanaanidojn tributuloj, sed ne forpelis ilin.
Lorsque les enfants d'Israël furent devenus forts, ils soumirent les Cananéens au travail forcé et ne les chassèrent pas complètement.
14 Kaj la filoj de Jozef ekparolis al Josuo, dirante: Kial vi donis al mi kiel posedaĵon nur unu lotaĵon kaj unu parcelon, dum mi estas ja multnombra, ĉar la Eternulo min benis?
Les fils de Joseph parlèrent à Josué et lui dirent: « Pourquoi m'as-tu donné en héritage un seul lot et une seule part, puisque nous sommes un peuple nombreux et que l'Éternel nous a bénis jusqu'ici? »
15 Kaj Josuo diris al ili: Se vi estas multnombra, iru supren en la arbaron, kaj elhaku al vi tie lokon en la lando de la Perizidoj kaj de la Rafaidoj; ĉar la monto de Efraim estas malvasta por vi.
Josué leur dit: « Si vous êtes un peuple nombreux, montez dans la forêt et défrichez-vous là, dans le pays des Phéréziens et des Rephaïm, car la montagne d'Ephraïm est trop étroite pour vous. »
16 Kaj la filoj de Jozef diris: Ne sufiĉos por ni la monto; kaj ferajn ĉarojn havas ĉiuj Kanaanidoj, kiuj loĝas en la valo, tiuj, kiuj loĝas en Bet-Ŝean kaj en ĝiaj urbetoj, kaj ankaŭ tiuj, kiuj loĝas en la valo Jizreel.
Les fils de Joseph dirent: « La montagne ne nous suffit pas. Tous les Cananéens qui habitent le pays de la vallée ont des chars de fer, tant ceux qui sont à Beth-Shean et dans ses villes que ceux qui sont dans la vallée de Jizréel. »
17 Kaj Josuo diris al la domo de Jozef, al Efraim kaj Manase, jene: Vi estas multnombra kaj havas grandan forton, tial vi ne havos unu lotaĵon,
Josué parla à la maison de Joseph, c'est-à-dire à Ephraïm et à Manassé, et dit: « Vous êtes un peuple nombreux, et vous avez une grande force. Vous n'aurez pas un seul lot,
18 sed vi havos monton, sur kiu estas arbaro; elhaku ĝin, kaj ĝi estos via ĝis sia fino; ĉar vi forpelos la Kanaanidojn, malgraŭ ke ili havas ferajn ĉarojn, kaj malgraŭ ke ili estas fortaj.
mais la montagne sera à vous. Même si c'est une forêt, vous l'abattrez, et son extrémité sera à vous, car vous chasserez les Cananéens, bien qu'ils aient des chars de fer et qu'ils soient puissants. »
