Ijob 9

1 Ijob respondis kaj diris:

Job svarade och sade:

2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

Ja, jag vet det fullväl, att så är, att en menniska icke kan bestå rättfärdig för Gud.

3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Täckes honom träta med honom, så kan han icke svara honom ett emot tusende.

4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Han är vis och mägtig; hvem hafver det dock gått väl af, som sig hafver satt emot honom?

5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

Han försätter bergen, förr än de det förnimma; hvilka han i sine vrede omkastar.

6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

Han rörer jordena af sitt rum, så att hennes pelare bäfva.

7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

Han talar till solena, så går hon intet upp, och han förseglar stjernorna.

8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

Han allena utsträcker himmelen, och går på hafsens vägar.

9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

Han gör Karlavagnen ( på himmelen ) och Orion; sjustjernorna, och de stjernor söderut.

10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

Han gör mägtig ting, som man icke utransaka kan, och under, deruppå intet tal är.

11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Si, han går framom mig, förr än jag varder det varse; och han förvandlar sig, förr än jag det märker.

12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Si, om han går hasteliga bort, ho vill hemta honom igen? Ho vill säga till honom: Hvad gör du?

13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Han är Gud, hans vrede kan ingen stilla; under honom måste buga sig de stolta herrar.

14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

Huru skulle jag då svara honom, och finna några ord emot honom?

15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

Om jag än rätt hafver, så kan jag dock likväl intet svara honom; utan måste i rättenom bedjas före.

16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

Och om jag än åkallade honom, och han hörde mig; så tror jag dock icke, att han hörer mina röst.

17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

Ty han far öfver mig med storm, och gör mig såren mång utan sak.

18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Han låter icke min anda vederqvickas, utan gör mig full med bedröfvelse.

19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Vill man magt, så är han för mägtig; vill man rätten, ho vill vittna med mig?

20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Om jag säger att jag är rättfärdig, så fördömer han mig dock; är jag from, så för han mig dock till ondan.

21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Är jag än from, så tör min själ dock intet hålla sig dervid; jag begärer intet mer lefva.

22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Det är det som jag sagt hafver; han förgör både den goda, och den ogudaktiga.

23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

När han begynner till att slå, så dräper han straxt, och begabbar de oskyldigas frestelse.

24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

Men landet varder gifvet under dens ogudaktigas hand, att han undertrycker dess domare; är det icke så, huru skulle det annars vara.

25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Mine dagar hafva varit snarare än en löpare; de hafva flytt, och hafva intet godt sett.

26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

De äro förgångne såsom stark skepp; såsom en örn flyger till maten.

27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

När jag tänker: Jag vill glömma bort min klagan; jag vill förvandla mitt ansigte, och vederqvicka mig;

28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

Så fruktar jag mig för all min sveda, vetandes, att du icke låter mig vara oskyldig.

29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Är jag nu ogudaktig, hvi hafver jag då sådana onyttiga vedermödo?

30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Om jag än tvådde mig i snö, och gjorde mina händer rena i källo;

31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

Så doppar du mig dock i träck, och min kläder varda mig illa ståndande.

32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

Ty han är icke min like, dem jag svara kunde, att vi måtte både komma för rätten.

33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Det är ingen, som oss åtskiljer; som sätter sina hand emellan oss båda.

34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Han tage sitt ris ifrå mig, och låte sin förskräckelse komma ifrå mig;

35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

Att jag må tala, och icke mer torf frukta för honom; ty jag vet mig oskyldig.