Ijob 9
1 Ijob respondis kaj diris:
Entonces Job respondió,
2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
“En verdad sé que es así, ¿pero cómo puede el hombre ser justo con Dios?
3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
Si se complace en contender con él, no puede responderle ni una vez entre mil.
4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
Dios es sabio de corazón y poderoso de fuerza. ¿Quién se ha endurecido contra él y ha prosperado?
5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
Él remueve las montañas, y ellos no lo saben, cuando los derriba en su cólera.
6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
Sacude la tierra de su lugar. Sus pilares tiemblan.
7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
Ordena el sol y no sale, y sella las estrellas.
8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
Sólo él extiende los cielos, y pisa las olas del mar.
9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
Él hace la Osa, Orión y las Pléyades, y las habitaciones del sur.
10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
Él hace grandes cosas más allá de descubrirlas; sí, cosas maravillosas sin número.
11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
He aquí que pasa por delante de mí y no lo veo. También pasa, pero no lo percibo.
12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
He aquí que él arrebata. ¿Quién puede impedirlo? ¿Quién le preguntará: “Qué estás haciendo?”?
13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
“Dios no retirará su ira. Los ayudantes de Rahab se inclinan bajo él.
14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
Cuánto menos le responderé, y elegir mis palabras para discutir con él?
15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
Aunque fuera justo, no le respondería. Yo haría una súplica a mi juez.
16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
Si yo hubiera llamado, y él me hubiera respondido, sin embargo, no creo que haya escuchado mi voz.
17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
Porque me rompe con una tormenta, y multiplica mis heridas sin causa.
18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
No me permite recuperar el aliento, pero me llena de amargura.
19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
Si se trata de una cuestión de fuerza, ¡he aquí que él es poderoso! Si de justicia se trata, “¿Quién — dice — me va a convocar?”.
20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
Aunque sea justo, mi propia boca me condenará. Aunque sea intachable, se demostrará que soy perverso.
21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
Soy irreprochable. No me respeto a mí mismo. Desprecio mi vida.
22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
“Todo es lo mismo. Por eso digo que destruye a los irreprochables y a los malvados.
23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
Si el azote mata de repente, se burlará en el juicio de los inocentes.
24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
La tierra es entregada a la mano de los malvados. Cubre los rostros de sus jueces. Si no es él, ¿quién es?
25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
“Ahora mis días son más rápidos que un corredor. Huyen. No ven nada bueno.
26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
Han pasado como las naves rápidas, como el águila que se abalanza sobre la presa.
27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
Si digo: ‘Olvidaré mi queja’, Voy a quitar mi cara de tristeza y a animarme”.
28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
Tengo miedo de todas mis penas. Sé que no me considerará inocente.
29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
Seré condenado. ¿Por qué entonces trabajo en vano?
30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
Si me lavo con nieve y limpiar mis manos con lejía,
31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
sin embargo, me hundirás en la zanja. Mi propia ropa me aborrecerá.
32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
Porque él no es un hombre como yo, para que le responda, que debemos reunirnos en el juicio.
33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
No hay árbitro entre nosotros, que podría poner su mano sobre nosotros dos.
34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
Que me quite la vara. Que su terror no me haga temer;
35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
entonces hablaría y no le temería, pues no lo soy en mí mismo.
