Ijob 9

1 Ijob respondis kaj diris:

Mas Jó respondeu, dizendo:

2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

Na verdade sei que é assim; mas como pode o ser humano ser justo diante de Deus?

3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Ainda se quisesse disputar com ele, não conseguiria lhe responder uma coisa sequer em mil.

4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Ele é sábio de coração, e poderoso em forças. Quem se endureceu contra ele, e teve paz?

5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

Ele transporta as montanhas sem que o saibam; e as transtorna em seu furor.

6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

Ele remove a terra de seu lugar, e faz suas colunas tremerem.

7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

Ele dá ordem ao sol, e ele não brilha; e sela as estrelas.

8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

Ele é o que sozinho estende os céus, e anda sobre as alturas do mar.

9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

Ele é o que fez a Usra, o Órion, as Plêiades, e as constelações do sul.

10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

Ele é o que faz coisas grandes e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.

11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Eis que ele passa diante de mim, sem que eu não o veja; ele passará diante de mim, sem que eu saiba.

12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Eis que, quando ele toma, quem pode lhe impedir? Quem poderá lhe dizer: O que estás fazendo?

13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Deus não reverterá sua ira, e debaixo dele se encurvam os assistentes de Raabe.

14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

Como poderia eu lhe responder, e escolher minhas palavras contra ele?

15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

A ele, ainda que eu fosse justo, não lhe responderia; a meu juiz pediria misericórdia.

16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

Ainda que eu lhe chamasse, e ele respondesse, mesmo assim não creria que ele tivesse dado ouvidos à minha voz.

17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

Pois ele tem me quebrantado com tempestade, e multiplicado minhas feridas sem causa.

18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Ele não me permite respirar; em vez disso, me farta de amarguras.

19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Quanto às forças, eis que ele é forte; e quanto ao juízo, [ele diria]: Quem me convocará?

20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Ainda que eu seja justo, minha boca me condenaria; se eu fosse inocente, então ela me declararia perverso.

21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Mesmo se eu for inocente, não estimo minha alma; desprezo minha vida.

22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

É tudo a mesma coisa; por isso digo: ele consome ao inocente e ao perverso.

23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

Quando o açoite mata de repente, ele ri do desespero dos inocentes.

24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

A terra está entregue nas mãos dos perversos. Ele cobre o rosto de seus juízes. Se não é ele, então quem é?

25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Meus dias foram mais rápidos que um homem que corre; fugiram, e não viram o bem.

26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

Passaram como barcos de papiro, como a águia que se lança à comida.

27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

Se disser: Esquecerei minha queixa, mudarei o aspecto do meu rosto, e sorrirei,

28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

[Ainda] teria pavor de todas as minhas dores; [pois] sei que não me terás por inocente.

29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Se eu já estou condenado, então para que eu sofreria em vão?

30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Ainda que me lave com água de neve, e limpe minhas mãos com sabão,

31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

Então me submergirias no fosso, e minhas próprias vestes me abominariam.

32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

Pois ele não é homem como eu, para que eu lhe responda, e venhamos juntamente a juízo.

33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Não há entre nós árbitro que ponha sua mão sobre nós ambos,

34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Tire de sobre mim sua vara, e seu terror não me espante.

35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

[Então] eu falaria, e não teria medo dele. Pois não está sendo assim comigo.