Ijob 9

1 Ijob respondis kaj diris:

Et respondens Iob, ait:

2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.

3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.

4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?

5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.

6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.

7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:

8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.

9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.

10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.

11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.

12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?

13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.

14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?

15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.

16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.

17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.

18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.

19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.

20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.

21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.

22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.

23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.

24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?

25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.

26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.

27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.

28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.

29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?

30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae:

31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.

32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri.

33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.

34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.

35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.