Ijob 9
1 Ijob respondis kaj diris:
Job antwoordde, en sprak:
2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
3 Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
4 Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
5 Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
6 Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
7 Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
8 Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
10 Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
14 Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
15 Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
20 Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
22 Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
26 Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
28 Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
30 Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
31 Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
32 Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
