Ijob 8
1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Då svarade Bildad af Suah, och sade:
2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
Huru länge vill du sådana tala, och låta dins muns tal hafva ett sådant högmod?
3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
Menar du, att Gud dömmer orätt; eller den Allsmägtige skall vrida rätten?
4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
Om dine söner hafva syndat för honom, så hafver han förkastat dem för deras missgernings skull.
5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
Men om du i tid gifver dig in till Gud, och beder den Allsmägtiga;
6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
Och om du äst ren och from, så varder han uppvakandes till dig, och varder åter upprättandes boningen för dina rättfärdighets skull;
7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
Och der du tillförene hafver haft litet, skall det härefter ganska mycket förökas.
8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
Ty fråga de slägter, som i förtiden varit hafva, och tag dig före att fråga deras fäder;
9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
Ty vi äre såsom i går komne, och vete intet; vårt lif är en skugge på jordene.
10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
De skola lära dig, och säga dig det, och gifva sitt tal före utaf sitt hjerta.
11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
Icke kan säfvet växa, utan det står i vätsko; eller gräs växa utan vatten.
12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
Eljest, medan det än står i blomster, förr än det afhugget varder, förtorkas det, förr än man hö bergar.
13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
Så går allom dem som förgäta Gud, och de skrymtares hopp varder förtappadt;
14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
Ty hans tröst blifver omintet, och hans hopp såsom ett dvergsnät.
15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
Han förlåter sig på sitt hus, och skall dock icke, bestå; han skall hålla sig derintill, och dock icke beständig blifva.
16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
Det grönskas väl förr än solen kommer, och qvistar växa uti dess örtagård;
17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
Dess säd står tjock vid källor, och dess hus på stenar.
18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
Men när han uppsluker honom af sitt rum, ställer han sig emot honom, såsom han kände honom intet.
19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
Si, detta är fröjden i dess väsende; och annor växa upp igen af stoftet.
20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
Derföre, si, att Gud icke förkastar de goda, och icke uppehåller de ondas hand;
21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
Tilldess din mun varder full med löje, och dine läppar fulle med fröjd.
22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
Men de, som dig hata, skola komma på skam, och de ogudaktigas boning skall icke blifva beståndandes.
