Ijob 8
1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Potem je odgovoril Bildád Suhéjec in rekel:
2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
»Doklej boš govoril te stvari? In kako dolgo bodo besede iz tvojih ust podobne močnemu vetru?
3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
Mar Bog izkrivlja sodbo? Mar Vsemogočni izkrivlja pravico?
4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
Če so tvoji otroci grešili zoper njega in jih je zavrgel zaradi njihovega prestopka,
5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
če hočeš zgodaj iskati Boga in narediti ponižno prošnjo Vsemogočnemu,
6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
če bi bil ti čist in pravičen, bi se on sedaj zaradi tebe zagotovo prebudil in prebivališče tvoje pravičnosti naredil uspešno.
7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
Čeprav je bil tvoj začetek majhen, bi vendar tvoj zadnji konec silno narasel.
8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
Kajti poizvedi, prosim te, o prejšnjem času in se pripravi, da preiskuješ o njihovih očetih
9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
(kajti mi smo samo od včeraj in ne vemo nič, ker so naši dnevi na zemlji senca).
10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
Mar te ne bodo poučili in ti povedali in izustili besed iz svojega srca?
11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
Mar lahko loček zraste brez blata? Mar lahko perunika raste brez vode?
12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
Medtem ko je še v svojem zelenju in ni odtrgana, ovene pred katerimkoli drugim zeliščem.
13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
Takšne so steze vseh, ki pozabljajo Boga in upanje hinavca bo propadlo,
14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
katerega upanje bo odrezano, katerega trdno upanje bo pajkova mreža.
15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
Naslonil se bo na svojo hišo, toda ta ne bo obstala; trdno jo bo držal, toda ta ne bo zdržala.
16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
Zelen je pred soncem in njegova veja poganja v njegovem vrtu.
17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
Njegove korenine so ovite okoli kupa in strmi na kraj kamnov.
18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
Če ga uniči iz svojega kraja, potem ga bo ta zatajil, rekoč: ›Nisem te videl.‹
19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
Glej, to je radost njegove poti in iz zemlje bodo pognali drugi.
20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
Glej, Bog ne bo zavrnil popolnega moža niti ne bo pomagal hudodelcem,
21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
dokler tvojih ust ne napolni s smehom in tvojih ustnic z radostjo.
22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
Tisti, ki te sovražijo, bodo oblečeni s sramoto in bivališče zlobnega bo prišlo v nič.«
