Ijob 8
1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Então respondeu Bildad o suhita, e disse:
2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
Até quando falarás tais coisas, e as razões da tua boca serão como um vento impetuoso?
3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
Porventura perverteria Deus o direito? e perverteria o Todo-poderoso a justiça?
4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
Se teus filhos pecaram contra ele, também ele os lançou na mão da sua transgressão.
5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
Mas, se tu de madrugada buscares a Deus, e ao Todo-poderoso pedires misericórdia,
6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
Se fores puro e reto, certamente logo despertará por ti, e restaurará a morada da tua justiça.
7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
O teu princípio, na verdade, terá sido pequeno, porém o teu último estado crescerá em extremo.
8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
Porque, pergunta agora às gerações passadas: e prepara-te para a inquirição de seus pais
9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
Porque nós somos de ontem, e nada sabemos; porquanto nossos dias sobre a terra são como a sombra.
10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
Porventura não te ensinarão eles, e não te falarão, e do seu coração não tirarão razões?
11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
Porventura sobe o junco sem lodo? ou cresce a espadana sem água?
12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
Estando ainda na sua verdura, ainda que a não cortem, todavia antes de qualquer outra erva se seca.
13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
Assim são as veredas de todos quantos se esquecem de Deus: e a esperança do hipócrita perecerá.
14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
Cuja esperança fica frustrada: e a sua confiança será como a teia de aranha.
15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
Encostar-se-á à sua casa, mas não se terá firme: apegar-se-á a ela, mas não ficará em pé.
16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
Está sumarento antes que venha o sol, e os seus renovos saem sobre o seu jardim;
17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
As suas raízes se entrelaçam junto à fonte, para o pedregal atenta.
18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
Absorvendo-o ele do seu lugar, nega-lo-á este, dizendo: Nunca te vi?
19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
Eis que este é alegria do seu caminho, e outros brotarão do pó.
20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
Eis que Deus não rejeitará ao reto; nem toma pela mão aos malfeitores:
21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
Até que de riso te encha a boca, e os teus lábios de jubilação.
22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
Teus aborrecedores se vestirão de confusão, e a tenda dos ímpios não existirá mais.
