Ijob 8
1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Shuhi Bildad loh a doo tih,
2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
“He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.
3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?
4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.
5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,
6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.
7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
Na tongnah te a yiit om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.
8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.
9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
Mamih loh n'hlaem paek kah long khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin diklai dongkah mueihlip banghui ni.
10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?
11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
Nongtui pawt ah talik thawn tih tui om mueh ah capu rhoeng a?
12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw sulrham boeih hmai ah rhae coeng.
13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.
14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.
15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.
16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.
17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.
18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, “Nang kam hmu moenih,” anih te a namnah.
19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.
20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.
21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.
22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.
