Ijob 7
1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
Is there not a warfare to a mortal, upon earth? And, as the days of a hireling, are not his days?
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
As, a bondman, panteth for the shadow, and as, a hireling, longeth for his wage,
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
So, have I been made to inherit months of calamity, and, nights of weariness, have been appointed me.
4 Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
As soon as I lie down, I say, When shall I arise? yet he lengtheneth out the evening, and I am wearied with tossings until the breeze of twilight.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
My flesh is clothed with worms and a coating of dust, My skin, hath hardened, and then run afresh:
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
My days, are swifter than a weaver’s shuttle, and they are spent, without hope.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
Remember thou, that, a wind, is my life, not again shall mine eye see blessing:
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
Nor shall see me—the eye that used to behold me, Thine eyes, are upon me, and I am not.
A cloud faileth, and is gone, So, he that descendeth to hades, shall not come up: (Sheol h7585)
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
He shall not return again to his house, and his own place shall be acquainted with him no more.
11 Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
I also, cannot restrain my mouth, —I must speak, in the anguish of my spirit, I must find utterance, in the bitterness of my soul.
12 Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
Am, I, a sea, or a sea-monster, —That thou shouldst set over me a watch?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
When I say, My bed shall comfort me, my couch shall help to carry my complaint,
14 Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
Then thou scarest me with dreams, and, by visions, dost thou terrify me:
15 Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
So that my soul chooseth strangling, Death, rather than [these] my bones!
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
I am wasted away, Not, to times age-abiding, can I live, Let me alone, for, a breath, are my days.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
What is a mortal, that thou shouldst nurture him? Or that thou shouldst fix upon him thy mind?
18 Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
That thou shouldst inspect him morning by morning, moment by moment, shouldst test him?
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
How long wilt thou not look away from me? Wilt thou not let me alone, till I can swallow my spittle?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
I have sinned, What can I do for thee, thou watcher of men? Wherefore hast thou set me as thine object of attack, or have I become, unto thee, a burden?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
And why wilt thou not remove my transgression, and take away mine iniquity? For, now, in the dust, should I lie down, and thou shouldst seek me diligently, and I should not be.
