Ijob 7
1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
Is there not a limited time of service to a mortal upon the earth? Are not his days also like the days of a hired laborer?
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
As a servant eagerly longeth for the shadow, and as a hired laborer hopeth for his reward:
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
So was I compelled to possess months of vanity, and nights of trouble were counted out unto me.
4 Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
When I He down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am wearied with tossings about till the dawn of day.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
My flesh is covered with worms and clods of dust: my skin is burst open, and become loathsome.
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
My days hasten away more swiftly than a weaver's shuttle, and they come to an end in the absence of hope.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
Oh remember that nothing but a breath is my life; that my eye will not again see happiness;
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
The eye of him that seeth me now will not behold me again: [thou fixest] thy eyes upon me, and I am no more.
As the cloud vanisheth and passeth away: so will he that goeth down to the nether world not come up again. (Sheol h7585)
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
He will return no more to his house, and his place will not recognize him any more.
11 Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
Therefore will I also not restrain my mouth: I will speak in the anguish of my spirit: I will complain in the bitterness of my soul.
12 Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
Am I a sea, or a monster, that thou settest a watch over me?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
For should I say, My bed shall comfort me, my couch shall help me bear my complaint:
14 Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
Then wouldst thou frighten me with dreams, and with visions wouldst thou terrify me;
15 Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
So that my soul would choose strangling, death rather than these limbs of mine.
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
I loathe it; I cannot live for ever: let me alone; for my days are but nought.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
What is the mortal, that thou shouldst make him great? and that thou shouldst direct thy heart toward him?
18 Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
And that thou shouldst visit him every morning, probe him every moment?
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
How long wilt thou not turn thy regard from me, nor let; me loose till I swallow down my spittle?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
If I have sinned, what [injury] can I cause unto thee, O thou Guardian of men? why hast thou set me as an object for thee to strike at, so that I am become a burden to myself?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
And why wilt thou not forgive my transgression, and let my iniquity pass away? for soon must I lie down in the dust; and thou wilt seek for me, but I shall be no more.
