Ijob 7
1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
[Is there] not an appointed time to man upon earth? [are not] his days also like the days of an hireling?
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for [the reward of] his work:
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
4 Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
O remember that my life [is] wind: mine eye shall no more see good.
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
The eye of him that hath seen me shall see me no [more: ] thine eyes [are] upon me, and I [am] not.
[As] the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no [more]. (Sheol h7585)
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
11 Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
12 Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
[Am] I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;
14 Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:
15 Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
So that my soul chooseth strangling, [and] death rather than my life.
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
I loathe [it; ] I would not live alway: let me alone; for my days [are] vanity.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
What [is] man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?
18 Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
And [that] thou shouldest visit him every morning, [and] try him every moment?
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I [shall] not [be].
