Ijob 6
1 Ijob respondis kaj diris:
Toda Job je odgovoril in rekel:
2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
»Oh, da bi bila moja žalost temeljito stehtana in moja katastrofa skupaj položena na tehtnico!
3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
Kajti sedaj bi bila ta težja kakor morski pesek. Zato so moje besede požrte.
4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
Kajti puščice Vsemogočnega so znotraj mene, njihov strup vpija mojega duha. Strahote od Boga se postrojujejo zoper mene.
5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
Mar divji osel riga, kadar jé travo? Mar muka vol nad svojo krmo?
6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
Mar se lahko to, kar je neokusno, jé brez soli? Ali je sploh kaj okusa v jajčnem beljaku?
7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
Stvari, ki se jih moja duša ni hotela dotikati, so kakor moja hrana žalosti.
8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
Oh, da bi lahko imel svojo zahtevo in da bi mi Bog zagotovil stvar, po kateri hrepenim!
9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
Celo da bi to ugajalo Bogu, da me uniči, da bi popustil svojo roko in me odrezal!
10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
Potem bi vendar imel tolažbo; da, otrdil bi se v bridkosti. Naj mi ne prizanese, kajti nisem prikrival besed Svetega.
11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
Kaj je moja moč, da bi upal? Kaj je moj konec, da bi podaljšal svoje življenje?
12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
Mar je moja moč moč kamnov? Ali je moje meso iz brona?
13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
Mar ni moja pomoč v meni? In ali je modrost popolnoma pregnana od mene?
14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
Tistemu, ki peša, naj bi bilo izkazano usmiljenje od njegovega prijatelja, toda on zapušča strah Vsemogočnega.
15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
Moji bratje so varljivo postopali kakor potok in kakor tok potokov so prešli,
16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
ki so potemneli zaradi razloga ledu in na katerih je skrit sneg.
17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
Kadar se ogrejejo, izginejo. Ko je vroče, so použiti iz svojega kraja.
18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
Steze njihove poti so obrnjene stran; gredo v nič in izginejo.
19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
Krdela iz Temá so gledala, skupine iz Sabe so čakale nanje.
20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
Zbegani so bili, ker so upali. Prišli so tja in bili osramočeni.
21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
Kajti sedaj ste nič, vidite moje zavračanje in ste prestrašeni.
22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
Mar sem rekel: ›Prinesite k meni?‹ ali ›Dajte mi nagrado iz svojega imetja?‹
23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
ali: ›Osvobodite me pred sovražnikovo roko?‹ ali ›Odkupite med pred roko mogočnega?‹
24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
Účite me in držal bom svoj jezik in dajte mi razumeti, kje sem se motil.
25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
Kako prepričljive so prave besede! Toda kaj vaše razpravljanje ošteva?
26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
Mar si domišljate, da grajate besede in govore tistega, ki je obupan, ki so kakor veter?
27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
Da, vi nadvladate osirotelega in kopljete jamo za svojega prijatelja.
28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
Zdaj torej bodite zadovoljni. Poglejte name, kajti to vam je očitno, če lažem.
29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
Vrnite se, prosim vas, naj to ne bo krivičnost. Da, ponovno se vrnite, moja pravičnost je v tem.
30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
Mar je na mojem jeziku krivičnost? Ne more moj okus razločevati sprevrženih stvari?
