Ijob 6
1 Ijob respondis kaj diris:
Mas Jó respondeu, dizendo:
2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?
