Ijob 6

1 Ijob respondis kaj diris:

Lalu Ayub menjawab, "Andaikata duka nestapaku ditimbang beratnya,

2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

pasti lebih berat daripada pasir samudra. Jadi, jangan heran jika kata-kataku kurang hati-hati serta terburu-buru.

4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Panah dari Yang Mahakuasa menembus tubuhku; racunnya menyebar ke seluruh jiwa ragaku. Kedahsyatan Allah sangat mengerikan, dan menyerang aku bagai pasukan lawan.

5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Keledai akan puas jika diberi rumput muda, begitu pula lembu jika diberi makanannya.

6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Tetapi makanan hambar, siapa suka? Mana boleh putih telur ada rasanya?

7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Tidak sudi aku menyentuhnya; muak aku jika memakannya.

8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Mengapa Allah enggan mendengar doaku? Mengapa tak diperhatikan-Nya seruanku?

9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Kiranya Allah berkenan meremukkan aku! Kiranya Ia bertindak dan membunuh aku!

10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Bagiku hal itu akan merupakan hiburan; aku bakal menari di tengah penderitaan. Segala perintah Allah Yang Mahakudus, telah kutaati dan kuperhatikan terus.

11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Apa kekuatanku sehingga aku masih ada? Apa harapanku untuk ingin hidup lebih lama?

12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Sekuat batukah badanku ini? Dari tembagakah tubuhku ini?

13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Habislah tenagaku mencari bantuan; bagiku tak ada lagi pertolongan.

14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Dalam derita seperti ini, kudambakan sahabat sejati. Entah aku masih tetap setia atau sudah melalaikan Yang Mahakuasa.

15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Tetapi kamu, hai kawan-kawan, tak dapat dipercaya dan diandalkan. Kamu seperti kali yang habis airnya, di kala hujan tak kunjung tiba.

16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Kamu seperti sungai yang diam dan kaku, karena tertutup salju dan air beku.

17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Segera bila tiba musim panas, salju dan es itu hilang tanpa bekas. Dasar sungai menjadi gersang, tidak berair dan kering kerontang.

18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Kafilah-kafilah sesat ketika mencari air; mereka mengembara dan mati di padang pasir.

19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Kafilah dari Syeba dan dari Tema mencari air itu dan mengharapkannya.

20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Tetapi harapan mereka sia-sia di tepi kali yang tiada airnya.

21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Seperti sungai itulah kamu, kawanku; kaumundur dan takut melihat deritaku.

22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

Kenapa? Apakah kuminta sesuatu darimu? Atau menyuruhmu menyogok orang untuk kepentinganku?

23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Apakah aku minta diselamatkan dan ditebus dari musuh yang tak berbelaskasihan?

24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Nah, ajarilah aku, tunjukkanlah kesalahanku! Aku akan diam dan mendengarkan perkataanmu.

25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Kata-kata yang tulus menyejukkan hati, tetapi bicaramu kosong, tiada arti!

26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Segala perkataanku kamu anggap angin saja; percuma kamu jawab aku yang sudah putus asa.

27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Bahkan anak yatim piatu kamu undikan nasibnya, teman karibmu kamu curangi untuk menjadi kaya.

28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Coba, perhatikanlah aku; masakan aku ini berdusta kepadamu?

29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Jangan bertindak tak adil, sadarlah! Jangan mencela aku, aku sungguh tak salah.

30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

Apakah pada sangkamu aku berdusta, tak bisa membedakan yang baik dan yang tercela?