Ijob 6

1 Ijob respondis kaj diris:

Or, répondant, Job dit:

2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Plût à Dieu que mes péchés, par lesquels j’ai mérité sa colère et les maux que je souffre, fussent pesés dans une balance!

3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Ceux-ci paraîtraient plus lourds que le sable de la mer: c’est pourquoi aussi mes paroles sont pleines de douleur.

4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Car les flèches du Seigneur sont en moi; et leur indignation a épuisé mes esprits, et les terreurs du Seigneur combattent contre moi.

5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Est-ce qu’un onagre rugira, lorsqu’il aura de l’herbe? ou est-ce qu’un bœuf mugira, lorsqu’il sera devant une crèche pleine?

6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Ou pourra-t-on manger un mets insipide qui n’est pas assaisonné de sel? ou quelqu’un peut-il goûter ce qui donne la mort quand on l’a goûté?

7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Ce qu’auparavant mon âme ne voulait pas toucher est maintenant, dans ma détresse, ma nourriture.

8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Qui me donnera que ma demande soit accomplie, que ce que j’attends, Dieu me l’octroie?

9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Que celui qui a commencé me brise lui-même, et qu’il m’extirpe; qu’il donne libre cours à sa main?

10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Et que j’aie cette consolation, que, tandis que m’affligeant par la douleur, il ne m’épargne point, je ne contredise pas les paroles du Saint?

11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Car quelle est ma force, pour que je tienne ferme? ou quelle est ma fin, pour que j’agisse patiemment?

12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Ce n’est pas une force de pierres, que ma force, et ma chair n’est pas d’airain.

13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Voici que je n’ai pas de secours en moi, et mes amis même se sont retirés de moi.

14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Celui qui retire à son ami la miséricorde abandonne la crainte du Seigneur.

15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Mes frères ont passé devant moi comme un torrent qui traverse rapidement les vallées.

16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Ceux qui craignent la gelée, la neige tombera sur eux.

17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Dans le temps où ils commenceront à se répandre, ils périront; et, dès que la chaleur viendra, ils disparaîtront de leur place.

18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Les sentiers où ils dirigent leurs pas sont cachés; ils marcheront sur le vide, et ils périront.

19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Considérez les sentiers de Théma, les chemins de Saba, et attendez un peu.

20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Ils sont confus, parce que j’ai espéré; ils sont même venus jusqu’à moi, et ils ont été couverts de confusion.

21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

C’est maintenant que vous êtes venus, et c’est à l’instant même que, voyant ma plaie, vous craignez.

22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

Est-ce que j’ai dit: Secourez-moi, et donnez-moi de votre bien?

23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Ou: Délivrez-moi de la main d’un ennemi, et arrachez-moi à la main des forts?

24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Enseignez-moi, et moi je me tairai; et si par hasard j’ai ignoré quelque chose, instruisez-moi.

25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Pourquoi avez-vous déprimé des paroles de vérité, puisque nul d’entre vous ne peut me convaincre?

26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

C’est seulement pour adresser des reproches que vous ajustez des mots, et c’est au vent que vous lancez des paroles.

27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

C’est sur un orphelin que vous vous ruez, et vous tâchez de renverser votre ami.

28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Cependant, ce que vous avez commencé, achevez-le; prêtez l’oreille, et voyez si je mens.

29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Répondez, je vous en conjure; et, disant ce qui est juste, jugez.

30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

Et vous ne trouverez pas d’iniquité sur ma langue; et dans ma bouche la folie ne retentira pas.