Ijob 6

1 Ijob respondis kaj diris:

Job loh a doo tih,

2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Ka konoinah ka thuek, ka thuek vetih ka talnah he cooi dongah ka tloeng rhenten koinih.

3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Tuitunli kah laivin lakah n'nan ngawn coeng. Te dongah ka ol he lawn coeng.

4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Tlungthang thaltang dongah a sue te ka khuiah ka mueihla loh a mam. Pathen kah hihhamnah loh kai taengah rhong a pai.

5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Kohong marhang khaw baelhing soah pang tih, vaito te a kamvuelh soah rhung bal nim?

6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Lungkaeh om kolla ankak a caak tih aiduei dakda dongah a hlihlim om aya?

7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Amih te ka hinglu loh ben ham a aal tih ka buh khaw kolet la om.

8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Ka huithuinah he ulong m'paek vetih a thoeng eh? Tedae ka ngaiuepnah he Pathen long ni m'paek eh?

9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Pathen he mulmet vetih kai he m'phop, a kut a hlam vetih kai m'mueluem mako.

10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Te vaengah kai ham hloephloeinah om dae lah sue. Te vaengah bungtloh khuiah ka uem mako. Hlangcim te ka phah pawt bangla n'lungma sak pawt mako.

11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Ka ngaiuep ham ka thadueng khaw menim? Ka hinglu ka hlawt ham ka hmailong khaw menim?

12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Ka thadueng he lungto thadueng nim? Ka saa he rhohumsen a?

13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Kai ham he kamah kah bomnah om ngawn pawt tih lungming cueihnah khaw kai lamloh a heh coeng.

14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Ngaidaeng loh tlungthang hinyahnah a hnoo vaengah pataeng a baerhoep taengkah sitlohnah a dang van.

15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Ka manuca rhoek khaw soklong bangla la hnukpoh tih sokca soklong bangla kak.

16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Amih te vueltling loh a nu sak tih vuelsong a yut pah.

17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Kho a awlh vaengah a bae neh huu tih amah hmuen lamloh kak uh.

18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

A caehlong longpuei a hoi uh tih hinghong la a caeh dongah milh uh.

19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Tema caehlong kah rhoek loh a paelki uh tih, Sheba lambong amih ham a lamtawn uh.

20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

A pangtung uh dongah yak uh tih a taengla a pawk uh akhaw a hmai tal.

21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

A taengah a hong la na om uh van coeng dongah rhihkoi na hmuh vaengah na rhih uh.

22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

“Kai taengah m'pae uh lamtah na thadueng lamloh kai hamla kapbaih pae uh.

23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Rhal kut lamloh kai n'loeih sak lamtah hlanghaeng kut lamloh kai n'lat uh,” ka ti noek a?

24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Kai n'thuinuet lamtah ka ngam bitni. Metla ka palang khaw kai he m'ming sakuh.

25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Balae tih hlang dueng ol rhap rhap a cal? Nangmih lamloh a tluung ham khaw balae a tluung?

26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Olthui te tluung hamla na moeh uh nama? Ol khaw khohli bangla talsae mai pawn ni.

27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Cadah ham aisat hmulung na naan vetih na hui hamla na tael pah nim?

28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Tedae mulmet uh laeh, kai taengla mael uh. Nangmih maelhmai ah ka laithae nim?

29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Mael uh laeh, dumlai la om uh boeh, mael uh laeh, koep mael uh laeh. Ka duengnah he a khuiah om.

30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

Ka lai dongah dumlai om nim? Ka dang loh talnah yakming pawt maco.