Ijob 5
1 Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?
Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?
2 Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.
Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.
3 Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.
Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.
4 Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.
Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.
5 Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.
O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.
6 Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.
Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.
7 Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.
Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.
8 Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;
Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;
9 Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;
[Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
10 Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,
Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.
11 Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.
Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.
12 Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.
Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.
13 Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.
Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.
14 En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.
De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.
15 Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.
Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.
16 Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.
Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.
17 Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;
Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.
18 Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.
Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.
19 En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.
Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.
20 En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.
Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.
21 Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.
Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.
22 Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;
Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.
23 Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.
Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.
24 Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.
E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.
25 Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.
Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.
26 En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.
Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.
27 Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.
Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].
