Ijob 5

1 Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?

2 Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.

3 Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;

4 Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;

5 Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde

6 Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:

7 Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!

8 Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:

9 Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;

10 Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;

11 Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.

12 Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;

13 Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,

14 En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;

15 Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:

16 Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.

17 Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!

18 Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.

19 En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:

20 En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;

21 Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.

22 Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:

23 Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u

24 Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;

25 Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.

26 En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!

27 Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.

Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!