Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Kan du draga upp Leviatan med krok och med en metrev betvinga hans tunga?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Kan du sätta en sävhank i hans nos eller borra en hake genom hans käft?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Menar du att han skall slösa på dig många böner eller tala till dig med mjuka ord?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Att han skall vilja sluta fördrag med dig, så att du finge honom till din träl för alltid?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Kan du hava honom till leksak såsom en fågel och sätta honom i band åt dina tärnor?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Pläga fiskarlag köpslå om honom och stycka ut hans kropp mellan krämare?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Kan du skjuta hans hud full med spjut och hans huvud med fiskharpuner?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Ja, försök att bära hand på honom du skall minnas den striden och skall ej föra så mer.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Nej, den sådant vågar, hans hopp bliver sviket, han fälles till marken redan vid hans åsyn.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne. Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen? Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar, om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Vem mäktar rycka av honom hans pansar? Vem vågar sig in mellan hans käkars par?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem? Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Stolta sitta på honom sköldarnas rader; hopslutna äro de med fast försegling.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Tätt fogar sig den ena intill den andra, icke en vindfläkt tränger in mellan dem.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Var och en håller ihop med den nästa, de gripa in i varandra och skiljas ej åt.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
När han fnyser, strålar det av ljus; hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Bloss fara ut ur hans gap, eldgnistor springa fram därur.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Från hans näsborrar utgår rök såsom ur en sjudande panna på bränslet.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Hans andedräkt framgnistrar eldkol, och lågor bryta fram ur hans gap.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
På hans hals har kraften sin boning, och framför honom stapplar försagdhet.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk, det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Hans hjärta är fast såsom sten, fast såsom bottenstenen i kvarnen.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
När han reser sig, bäva hjältar, av ångest mista de all sans.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd, ej heller spjut eller pil eller pansar.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Han aktar järn såsom halm och koppar såsom murket trä.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Bågskott skrämma honom ej bort, slungstenar förvandlas för honom till strå;
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
ja, stridsklubbor aktar han såsom strå, han ler åt rasslet av lansar.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
På sin buk bär han skarpa eggar, spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Han gör djupet sjudande som en gryta, likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Bakom honom strålar vägen av ljus, djupet synes bära silverhår.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Ja, på jorden finnes intet som är honom likt, otillgänglig för fruktan skapades han.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
På allt vad högt är ser han med förakt, konung är han över alla stolta vilddjur.
