Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.
