Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Pourras-tu enlever Léviathan à l’hameçon, et avec une corde lier sa langue?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Est-ce que tu mettras un cercle dans ses narines, ou avec un anneau perceras-tu sa mâchoire?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Est-ce qu’il t’adressera de nombreuses prières, ou te dira-t-il de douces paroles?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Est-ce qu’il fera avec toi un pacte, et le recevras-tu comme un esclave éternel?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Est-ce que tu te joueras de lui comme d’un oiseau, ou le lieras-tu pour tes servantes?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Des amis le découperont-ils, ou des marchands le partageront-ils?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Est-ce que tu rempliras de sa peau des filets, et un réservoir de poissons de sa tête?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Mets sur lui ta main: souviens-toi de la guerre, et ne continue pas à parler.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Voilà que son espoir le trompera, et à la vue de tous il se précipitera
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Je ne suis pas assez cruel pour le susciter: car qui peut résister à mon visage;
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Qui m’a donné le premier, afin que je lui rende? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Je ne l’épargnerai pas, malgré ses discours arrogants et ses paroles suppliantes.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Qui découvrira la face de son vêtement? Et qui entrera dans le milieu de sa gueule?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Les portes de son visage, qui les ouvrira? autour de ses dents habite la terreur.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Son corps est comme des boucliers jetés en fonte et couvert d’écaillés épaisses et serrées.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
L’une est jointe à l’autre, et pas même l’air ne passe entre elles.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
L’une s’attache à l’autre, et se tenant, jamais elles ne se sépareront.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Son éternument, c’est l’éclat du feu, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
De sa gueule sortent des lampes, comme des torches allumées.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
De ses narines sort une fumée comme celle d’un pot mis au feu et bouillant.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Son souffle fait brûler des charbons, et une flamme sort de sa bouche.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Dans son cou résidera sa force, et devant sa face marche la famine.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Les parties de ses chairs adhèrent entre elles: Dieu lancera des foudres contre lui, et elles ne se porteront vers aucun autre lieu.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Son cœur se durcira comme une pierre, et il se resserrera comme une enclume de marteleur.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Lorsqu’il s’élèvera, des anges craindront, et, épouvantés, ils se purifieront.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Lorsque le glaive l’atteindra, ni lance, ni cuirasse ne pourra subsister.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Car il regardera le fer comme de la paille, et l’airain comme un bois pourri.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
L’archer ne le mettra pas en fuite, les pierres de la fronde sont devenues pour lui une paille légère.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Il estimera le marteau comme une paille légère, et il se rira de celui qui brandira la lance.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Sous lui seront les rayons du soleil, et il fera son lit sur l’or comme sur la boue.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Il fera bouillir comme un pot la profonde mer, et il la rendra comme des essences lorsqu’elles sont en ébullition.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Derrière lui un sentier répandra la lumière, et l’abîme paraîtra comme un vieillard aux blancs cheveux.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Il n’est pas sur la terre de puissance qui puisse être comparée à lui, qui a été fait pour ne craindre personne.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Il voit tout ce qu’il y a d’élevé au-dessous de lui; c’est lui qui est le roi de tous les fils de l’orgueil.
