Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Prendras-tu le serpent à l'hameçon? passeras-tu dans ses dents une bride?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Attacheras-tu à son nez un anneau? perceras-tu ses lèvres d'un cercle?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Te parlera-t-il, te priera-t-il, te fera-t-il entendre de douces supplications?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
S'engagera-t-il avec toi par un pacte? En feras-tu ton esclave dans les siècles des siècles?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Te joueras-tu de lui comme d'un oisillon, le mettras-tu en cage comme un passereau pour ton petit enfant?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Les nations s'en nourrissent; les peuples phéniciens se le partagent.
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Ils attachent de sa peau à leurs navires, et sa tête à leurs barques de pêcheurs.
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Tu le maîtriseras en te souvenant de la guerre qu'il a causée, et qu'elle ne se renouvelle plus.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Ne l'as-tu pas vu? N'as-tu pas été surpris de ce qui a été dit?
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
N'as-tu pas été effrayé parce que je l'avais préparé? car quel est celui qui s'était opposé à moi?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Et qui donc après m'avoir contredit persistera, puisque tout ce que le ciel recouvre m'appartient?
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Je ne me tairai point à cause lui, et la puissance de mes paroles, justes à son regard, excitera sa compassion.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Qui découvrira la face que voile son vêtement? qui pénétrera jusqu'au fond de sa poitrine?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Qui ouvrira les portes qui le cachent? Le grincement de ses dents inspire à l'entour la terreur.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Ses entrailles sont des aspics d'airain; son ensemble est comme de la pierre d'émeri.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Les aspérités de son corps sont tout d'une pièce; jamais l'esprit de l'a traversé.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Tel un homme est uni à son frère, tels ces deux frères sont toujours inséparables.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
S'il éternue des étincelles jaillissent; ses yeux brillent comme l'étoile du matin.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Sa bouche vomit comme des lampes, leur flamme se répand à l'entour, comme des brasiers pleins de feu.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
De ses narines sort une fumée semblable à celle d'une fournaise où brûle de l'anthracite.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Son âme est de charbon embrasé; sa bouche exhale du feu.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
La force réside en son encolure; la perdition court devant lui.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Les chairs de son corps forment un bloc; elles ont été coulées sur lui; rien ne peut les émouvoir.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Son cœur est condensé comme une pierre; il est inflexible comme une enclume.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
S'il se retourne, il répand l'effroi, parmi les bêtes fauves qui bondissent sur la terre.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Les javelines, les traits, les cuirasses ne peuvent rien contre lui.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Il fait cas de l'airain comme du bois pourri, et du fer comme de la paille.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
La flèche ne le percera pas; la pierre d'une fronde lui fait l'effet d'un brin d'herbe.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Les marteaux sont pour lui comme des joncs; il rit des tremblements de terre et des éruptions de flammes.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Il a pour couche des obélisques aigus; l'or de la mer qu'il foule aux pieds lui semble une boue dont on ne dit rien.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Il fait bouillir l'abîme comme une marmite; il prend la mer pour un vase à parfums,
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Le Tartare de l'abîme pour un captif, l'abîme pour un lieu de promenade.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Il n'est rien sur la terre de semblable à lui qui a été créé pour être raillé par mes anges.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Il voit tout ce qui s'élève; il est roi de tout ce que contiennent les eaux.
