Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Tireras-tu le léviathan avec un hameçon, et avec une corde lui feras-tu y enfoncer sa langue?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Lui mettras-tu un jonc dans le nez, et lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Te fera-t-il beaucoup de supplications, ou te dira-t-il des choses douces?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Fera-t-il une alliance avec toi? Le prendras-tu comme serviteur à toujours?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau, et l’attacheras-tu pour tes jeunes filles?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Des associés feront-ils trafic de lui? Le partageront-ils entre des marchands?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Rempliras-tu sa peau de dards, et sa tête de harpons à poissons?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Mets ta main sur lui: souviens-toi de la bataille, – n’y reviens pas!
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Voici, on est déçu dans son attente; même à sa vue, n’est-on pas terrassé?
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Nul n’est assez hardi pour le réveiller; et qui est celui qui se présentera devant moi?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Qui m’a prévenu, et je lui rendrai? Tout ce qui est sous les cieux est à moi.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Je ne me tairai pas sur ses membres, sur ce qui concerne ses forces et sur la beauté de sa structure.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Qui a mis à découvert le dessus de son vêtement? Qui pénétrera dans sa double mâchoire?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Qui ouvrira les portes de son museau? Autour de ses dents est la terreur!
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Il est magnifique par la force de ses boucliers étroitement unis comme par un sceau;
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
L’un touche à l’autre, et le vent ne pénétrerait pas entre eux;
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
L’un est attaché à l’autre, ils se tiennent et ne se séparent pas.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Ses éternuements font jaillir la lumière, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Des flammes sortent de sa gueule; des étincelles de feu s’en échappent;
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Une fumée sort de ses narines comme d’un pot qui bouillonne, comme d’une chaudière ardente;
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Son souffle allumerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Dans son cou loge la force, et la frayeur danse devant lui.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Les plis de sa chair adhèrent ensemble: coulés sur lui, ils ne bougent pas;
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Son cœur est dur comme une pierre, dur comme la meule inférieure.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Quand il se lève, les forts ont peur, ils s’enfuient saisis d’épouvante.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Quand on l’atteint de l’épée, elle n’a aucun effet, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Il estime le fer comme de la paille, l’airain comme du bois vermoulu.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
La flèche ne le met pas en fuite; les pierres de fronde se changent pour lui en du chaume.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Il estime la massue comme du chaume, et il se rit du bruit du javelot.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Sous lui sont des tessons pointus; il étend une herse sur la vase.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Il fait bouillonner l’eau profonde comme une marmite, il fait de la mer comme un pot d’onguent;
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Il fait briller après lui [son] sillage; on prendrait l’abîme pour des cheveux gris.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Il n’a pas son semblable sur la terre: il a été fait pour être sans peur.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Il regarde tout ce qui est élevé; il est roi sur tous les fiers animaux.
