Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
T’adressera-t-il d’ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l’attacheras-tu pour amuser tes filles?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n’y reviendras plus.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Nul n’est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Qui m’a obligé, pour que j’aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l’harmonie de sa structure.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Elles adhèrent l’une à l’autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Des flammes jaillissent de sa gueule, il s’en échappe des étincelles de feu.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Une fumée sort de ses narines, comme d’une chaudière ardente et bouillante.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Son souffle allume les charbons, de sa bouche s’élance la flamme.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Dans son cou réside la force, devant lui bondit l’épouvante.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Quand il se lève, les plus braves ont peur, l’épouvante les fait défaillir.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Qu’on l’attaque avec l’épée, l’épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Il tient le fer pour de la paille, l’airain comme un bois vermoulu.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
La fille de l’arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu’il étend sur le limon.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Il fait bouillonner l’abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l’abîme a des cheveux blancs.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Il n’a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.
