Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
