Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
