Ijob 4

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Entonces Elifaz, el temanita, le respondió a Job

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

“¿Podría decir una palabra? No quiero molestarte, pero ¿quién podría callar y no responder?

3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Ciertamente has alentado a mucha gente y has apoyado a los que son débiles.

4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

Tus consejos han ayudado a los que tropiezan para no caer, y has fortalecido a los que tienen las rodillas débiles.

5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Pero ahora eres tú el que sufre y estás molesto.

6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

¿No fue tu reverencia a Dios lo que te dio confianza y tu integridad lo que te dio esperanza?

7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Piénsalo: ¿desde cuándo mueren los inocentes? ¿Desde cuándo se destruye a la gente buena?

8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

¡Por lo que he visto, los mismos que plantan el mal y siembran problemas son quienes cosechan tales frutos!

9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Un soplo de Dios los destruye; una ráfaga de su cólera los aniquila.

10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Los leones pueden rugir y gruñir, pero sus dientes se rompen.

11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Hasta un león muere por falta de alimento, y las crías de la leona se dispersan.

12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

“Una palabra se acercó sigilosamente a mí; un susurro llegó a mi oído.

13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Pensamientos inquietantes vinieron a mí en pesadillas, como cuando caes en un sueño profundo.

14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

Me aterroricé y temblé; todos mis huesos se estremecieron.

15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Entonces un soplo me rozó la cara y me puso la piel de gallina.

16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Algo se detuvo, pero no pude ver su rostro. Mis ojos sólo podían distinguir una forma. Estaba totalmente silencioso, y entonces oí una voz:

17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

‘¿Puede alguien ser justo ante Dios? ¿Puede alguien ser puro ante su Creador?

18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Si ni siquiera se fía de sus siervos y dice que sus ángeles se equivocan,

19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

¿cuánto más los que viven en estas casas de barro, cuyos cimientos se basan en el polvo, que se deshacen como la ropa por causa de la polilla?

20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Vivos por la mañana, muertos al anochecer. Mueren sin que nadie lo note.

21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Son como las cuerdas de una tienda de campaña, que se levantan y se derrumban con la muerte. Mueren sin sabiduría’”.