Ijob 4

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Felelt a Témánbeli Elífáz és mondta:

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

ajjon ha szólni próbálnánk hozzád, terhedre volna-e; de visszatartani a szavakat ki bírja?

3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Íme, oktattál sokakat, és lankadt kezeket megerősítettél;

4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

a megbotlót fönntartották szavaid és görnyedező térdeket megszilárdítottál.

5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Most hogy reád jött, terhedre van, hozzád ér, és megrémültél?

6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Nemde istenfélelmed a te bizodalmad, reményed pedig útjaid gáncstalansága!

7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Gondolj csak rá: ki az, ki ártatlanul veszett el, és hol semmisültek meg egyenesek?

8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

A mint én láttam: kik jogtalanságot szántottak és bajt vetettek, azt aratják is;

9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Isten leheletétől elvesztek, s haragja fuvallatától elenyésznek.

10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Oroszlán ordítása, vadállat üvöltése és az oroszlánkölykök fogai kitörettek.

11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Oroszlán elvész ragadmány híján, s a nőstényoroszlán fiai szertezüllenek.

12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

De én hozzám egy ige lopódzott, és neszt fogott fel fülem belőle.

13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Képzetek közt az éj látományaitól, mikor mély álom esik az emberekre:

14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

rettegés lepett meg és remegés, és összes csontjaimat megrettentette.

15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

S egy szellem suhant el arczom mellett, borzadott testemnek hajaszála.

16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Ott áll, de nem ismerem meg ábrázatát, egy alak van szemeim előtt; suttogást meg hangot hallok:

17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Igaznak bizonyul-e halandó az Isten előtt, vagy alkotója előtt tisztának-e a férfi?

18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Lám, szolgáiban nem hisz és angyalaira vet gáncsot;

19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

hát még kik agyagházakban laknak, a kiknek a porban van alapjuk, összezúzzák őket hamarább molynál.

20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Reggeltől estig összetöretnek, észrevétlenül elvesznek örökre.

21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Nemde megszakad bennök kötelük, meghalnak, de nem bölcsességben!