Ijob 4

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Or, répondant, Eliphaz, Thémanite, dit:

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Si nous commençons à te parler, peut-être le supporteras-tu avec peine; mais qui pourrait retenir les paroles qu’il a conçues?

3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Voilà que tu as instruit un grand nombre de personnes et fortifié des mains affaiblies.

4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

Tes discours ont affermi ceux qui vacillaient, et tu as fortifié les genoux tremblants.

5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Mais maintenant la plaie est venue sur toi, et tu as perdu courage; elle t’a touché, et tu es troublé.

6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Où donc est ta crainte de Dieu, ta force, ta patience, la perfection de tes voies?

7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Cherche dans ton souvenir, je t’en conjure; qui a jamais péri innocent? ou quand des justes ont-ils été exterminés?

8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Mais plutôt j’ai vu que ceux qui opèrent l’iniquité, sèment des douleurs et les moissonnent.

9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Ont péri au souffle de Dieu, et que par le vent de sa colère ils ont été consumés.

10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Le rugissement du lion, et la voix de la lionne et les dents des petits lions ont été brisés.

11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Le tigre a péri, parce qu’il n’avait pas de proie, et les petits du lion ont été dissipés.

12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

Cependant une parole secrète m’a été dite, et mon oreille a saisi comme furtivement la suite de sa susurration.

13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Dans l’horreur d’une vision nocturne, quand le sommeil a coutume de s’emparer des hommes,

14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

L’effroi me saisit, et un tremblement; et tous mes os furent glacés d’épouvante.

15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Et comme un esprit passait, moi présent, les poils de ma chair se hérissèrent.

16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Il s’arrêta quelqu’un dont je ne connaissais pas le visage, un spectre devant mes yeux, et j’entendis sa voix comme un léger souffle:

17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Est-ce qu’un mortel, comparé à Dieu, sera trouvé juste, ou un homme sera-t-il plus juste que son créateur?

18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Voilà que ceux qui le servent ne sont pas stables, et même dans ses anges il a trouvé de la dépravation.

19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Combien plus ceux qui habitent des maisons de boue, qui ont un fondement de terre, seront comme rongés de vers!

20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Du matin au soir, ils seront moissonnés; parce que nul n’a l’intelligence, ils périront éternellement.

21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Ceux mêmes qui sont restés d’entre eux seront emportés; ils mourront, mais non dans la sagesse.