Ijob 4

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Or, Eliphaz le Thémanite répondit:

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Est-ce que tu parles pour la première fois depuis que tu souffres? Qui supportera la violence de tes discours?

3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Car si tu as consolé beaucoup d'affligés, si tu as raffermi des mains défaillantes,

4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

Si par tes paroles, tu as ranimé des faibles, si tu as donné du courage à ceux dont les genoux fléchissaient,

5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Maintenant que le mal t'a visité et t'a saisi, d'où vient que tu en es tout accablé?

6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Ta terreur n'est-elle pas insensée, ton angoisse montre-t-elle autre chose que la méchanceté de tes voies?

7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Recueille tes souvenirs; qui donc étant resté pur a péri? Quel homme sincère a été détruit radicalement?

8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Comme ceux qui labouraient et ensemençaient des contrées vaines et que j'ai vu moissonner pour eux des douleurs?

9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Ceux-là seront anéantis par l'ordre de Dieu; ils seront effacés par le souffle de sa colère.

10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Ainsi la force du lion, les rugissements de la lionne, l'audace des dragons s'éteignent.

11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Ainsi le fourmilion meurt, faute d'un brin d'herbe, et les lionceaux quittant leur mère, se dispersent.

12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

S'il y a quelque chose de vrai dans tes paroles, il n'en est résulté aucun soulagement à tes maux. Et moi, dois-je négliger les avertissements extraordinaires qui, de la part du Seigneur, sont venus à mes oreilles?

13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Ecoute: comme l'effroi se répandait parmi les hommes pendant l'horreur et les bruits sinistres de la nuit,

14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

Un tremblement, un frisson me saisirent, et mes os s'entrechoquèrent.

15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Et un esprit se posa sur mon visage, et mes cheveux et mes chairs en frémirent.

16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Je me levai et ne vis rien; je reconnus qu'il n'y avait aucune forme devant mes yeux; et je sentis un souffle et j'entendis une voix, et elle disait:

17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Quoi donc! Est-ce qu'un mortel sera pur devant le Seigneur? Est-ce qu'un homme sera irréprochable en ses œuvres,

18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Puisque Dieu ne peut se fier à ses serviteurs et qu'il découvre des défauts à ses anges?

19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Il écrase comme des vermisseaux ceux qui habitent des maisons de boue, de cette boue d'où nous avons été tirés.

20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

L'aurore se lève sur eux et le soir ils ne sont plus; pour n'avoir pu s'aider eux-mêmes, ils ont péri.

21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Car Dieu d'un souffle les a desséchés, et ils sont morts parce qu'ils manquaient de sagesse.