Ijob 39

1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Vet du tiden för stengetterna att föda, vakar du över när hindarna bör kalva?

2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Räknar du månaderna som de skola gå dräktiga, ja, vet du tiden för dem att föda?

3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

De böja sig ned, de avbörda sig sina foster, hastigt göra de sig fria ifrån födslovåndan.

4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Deras ungar frodas och växa till på marken, så springa de sin väg och vända ej tillbaka.

5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Vem har skänkt vildåsnan hennes frihet, vem har lossat den skyggas band?

6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Se, hedmarken gav jag henne till hem, och saltöknen blev hennes boning.

7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Hon ler åt larmet i staden, hon hör ingen pådrivares rop.

8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Vad hon spanar upp på berget har hon till bete, hon letar efter allt som är grönt.

9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Skall vildoxen finnas hågad att tjäna dig och att stanna över natten invid din krubba?

10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Kan du tvinga vildoxen att gå i fåran efter töm och förmå honom att i ditt spår harva markerna jämna?

11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Kan du lita på honom, då ju hans kraft är så stor, kan du betro åt honom ditt arbetes frukt?

12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Överlåter du åt honom att föra hem din säd och att hämta den tillhopa till din loge?

13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Strutshonans vingar flaxa med fröjd, men vad modersömhet visa väl hennes pennor, hennes fjädrar?

14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Åt jorden överlåter hon ju sina ägg och ruvar dem ovanpå sanden.

15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Hon bryr sig ej om att en fot kan krossa dem, att ett vilddjur kan trampa dem sönder.

16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Hård är hon mot sin avkomma, såsom vore den ej hennes; att hennes avel kan gå under, det bekymrar henne ej.

17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Ty Gud har gjort henne glömsk för vishet, han har ej tilldelat henne förstånd.

18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Men när det gäller, piskar hon sig själv upp till språng; då ler hon åt både häst och man.

19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Är det du som giver åt hästen hans styrka och kläder hans hals med brusande man?

20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Är det du som lär honom gräshoppans språng? Hans stolta frustning, en förskräckelse är den!

21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Han skrapar marken och fröjdar sig i sin kraft och rusar så fram mot väpnade skaror.

22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Han ler åt fruktan och känner ej förfäran, han ryggar icke tillbaka för svärd.

23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

Omkring honom ljuder ett rassel av koger, av ljungande spjut och lans.

24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Han skakas och rasar och uppslukar marken, han kan icke styra sig, när basunen har ljudit.

25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

För var basunstöt frustar han: Huj! Ännu i fjärran vädrar han striden, anförarnas rop och larmet av härskrin.

26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Är det ett verk av ditt förstånd, att falken svingar sig upp och breder ut sina vingar till flykt mot söder?

27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Eller är det på ditt bud som örnen stiger så högt och bygger sitt näste i höjden?

28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

På klippan bor han, där har han sitt tillhåll, på klippans spets och på branta berget.

29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Därifrån spanar han efter sitt byte, långt bort i fjärran skådar hans ögon.

30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

Hans ungar frossa på blod, och där slagna ligga, där finner man honom.