Ijob 39
1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
