Ijob 39
1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
Poznaš čas, ko divje skalne koze kotijo? Mar lahko zaznamuješ kdaj košute povržejo?
2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
Mar lahko šteješ mesece, ki so jih dopolnile? Ali poznaš čas, ko kotijo?
3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Sklonijo se in skotijo svoje mlade, odvržejo svoje bridkosti.
4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Njihovi mladiči so v dobri naklonjenosti, rastejo z žitom, gredo naprej in se ne vrnejo k njim.
5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
Kdo je divjega osla izpustil na prostost? Ali kdo je odvezal vezi divjega osla?
6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
Čigar hišo sem naredil divjino in jalovo deželo njegova prebivališča?
7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Zasmehuje mestno množico niti se ne ozira na vpitje voznika.
8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
Razpon gora je njegov pašnik in preiskuje za vsako zeleno stvarjo.
9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
Mar ti bo samorog voljan služiti, ali ostane pri tvojih jaslih?
10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
Ali lahko s svojim jermenom zvežeš samoroga v brazdo? Ali bo za teboj branal doline?
11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
Mu boš zaupal, ker je njegova moč velika? Ali boš svoje trdo delo prepustil njemu?
12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
Mu boš verjel, da bo tvoje seme pripeljal domov in ga zbral v tvoj skedenj?
13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
Daješ pavom čedne peruti? Ali peruti in peresa noju?
14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
Ki zapušča svoja jajca na zemlji in jih ogreva v prahu
15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
in pozablja, da jih stopalo lahko zdrobi ali da jih divja žival lahko stre.
16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Trda je do svojih malih, kakor da ne bi bili njeni. Brez strahu je, da je njeno trdo delo zaman,
17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
ker ji je Bog odrekel modrost niti ji ni podelil razumnosti.
18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
Ko se dvigne visoko, zasmehuje konja in njegovega jezdeca.
19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
Si ti dal konju moč? Si ti njegov vrat oblekel z grivo?
20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
Ga lahko narediš prestrašenega kakor kobilico? Slava njegovih nosnic je strašna.
21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
Grebe v dolini in se veseli v svoji moči. Gre naprej, da sreča oborožene ljudi.
22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
Zasmehuje strah in ni zgrožen niti se pred mečem ne obrača nazaj.
23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
Tul za puščice rožlja ob njem, lesketajoča sulica in ščit.
24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
Tla požira z okrutnostjo in besom. Niti ne verjame, da je to zvok šofarja.
25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
Med šofarji hrže: ›Hi, hi‹ in od daleč voha bitko, grmenje poveljnikov in bojni krik.
26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
Mar sokol leti po svoji modrosti in svoje peruti razpenja proti jugu?
27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
Mar se orlica vzpenja ob tvoji zapovedi in svoje gnezdo dela na višini?
28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
Prebiva in ostaja na skali, na skalni pečini in trdnem kraju.
29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
Od tam si išče plen in njene oči zrejo daleč proč.
30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
Tudi njeni mladiči srkajo kri. In kjer so umorjeni, tam je ona.«
