Ijob 39
1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?
2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?
3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Csak összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.
4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.
5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,
6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?
7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.
8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld gazt felkeres.
9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?
10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?
11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?
12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?
13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
Vígan leng a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?
14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!
15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.
16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;
17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.
18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.
19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?
20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!
21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
Lábai vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.
22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;
23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:
24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.
25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.
26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, és kiterjeszti szárnyait dél felé?
27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban?
28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön.
29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei.
30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
Fiai vért szívnak, és a hol dög van, mindjárt ott terem.
