Ijob 39

1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Weißt du die Zeit, wann die Gemsen auf den Felsen gebären? oder hast du gemerkt, wann die Hinden schwanger gehen?

2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Hast du gezählt ihre Monden, wann sie voll werden? oder weißt du die Zeit, wann sie gebären?

3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Sie beugen sich, lassen los ihre Jungen und werden los ihre Wehen.

4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Ihre Jungen werden feist und groß im Freien und gehen aus und kommen nicht wieder zu ihnen.

5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Wer hat den Wildesel so frei lassen gehen, wer hat die Bande des Flüchtigen gelöst,

6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

dem ich die Einöde zum Hause gegeben habe und die Wüste zur Wohnung?

7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Er verlacht das Getümmel der Stadt; das Pochen des Treibers hört er nicht.

8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Er schaut nach den Bergen, da seine Weide ist, und sucht, wo es grün ist.

9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Meinst du das Einhorn werde dir dienen und werde bleiben an deiner Krippe?

10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Kannst du ihm dein Seil anknüpfen, die Furchen zu machen, daß es hinter dir brache in Tälern?

11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Magst du dich auf das Tier verlassen, daß es so stark ist, und wirst es dir lassen arbeiten?

12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Magst du ihm trauen, daß es deinen Samen dir wiederbringe und in deine Scheune sammle?

13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Der Fittich des Straußes hebt sich fröhlich. Dem frommen Storch gleicht er an Flügeln und Federn.

14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Doch läßt er seine Eier auf der Erde und läßt sie die heiße Erde ausbrüten.

15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Er vergißt, daß sie möchten zertreten werden und ein wildes Tier sie zerbreche.

16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Er wird so hart gegen seine Jungen, als wären sie nicht sein, achtet's nicht, daß er umsonst arbeitet.

17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Denn Gott hat ihm die Weisheit genommen und hat ihm keinen Verstand zugeteilt.

18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Zu der Zeit, da er hoch auffährt, verlacht er beide, Roß und Mann.

19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Kannst du dem Roß Kräfte geben oder seinen Hals zieren mit seiner Mähne?

20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Läßt du es aufspringen wie die Heuschrecken? Schrecklich ist sein prächtiges Schnauben.

21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Es stampft auf den Boden und ist freudig mit Kraft und zieht aus, den Geharnischten entgegen.

22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Es spottet der Furcht und erschrickt nicht und flieht vor dem Schwert nicht,

23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

wenngleich über ihm klingt der Köcher und glänzen beide, Spieß und Lanze.

24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Es zittert und tobt und scharrt in die Erde und läßt sich nicht halten bei der Drommete Hall.

25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

So oft die Drommete klingt, spricht es: Hui! und wittert den Streit von ferne, das Schreien der Fürsten und Jauchzen.

26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Fliegt der Habicht durch deinen Verstand und breitet seine Flügel gegen Mittag?

27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Fliegt der Adler auf deinen Befehl so hoch, daß er sein Nest in der Höhe macht?

28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

In den Felsen wohnt er und bleibt auf den Zacken der Felsen und auf Berghöhen.

29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Von dort schaut er nach der Speise, und seine Augen sehen ferne.

30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

Seine Jungen saufen Blut, und wo Erschlagene liegen, da ist er.