Ijob 39
1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
Sais-tu le temps où les chamois mettent bas? As-tu observé quand les biches faonnent?
2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
As-tu compté les mois de leur portée, et sais-tu le temps où elles mettent bas?
3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Elles se courbent, elles font sortir leurs petits, et se délivrent de leurs douleurs;
4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Leurs petits se fortifient, ils croissent en plein air, ils s'en vont et ne reviennent plus vers elles.
5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
Qui a lâché l'onagre en liberté, et qui a délié les liens de cet animal farouche,
6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
A qui j'ai donné la steppe pour demeure, et la terre salée pour habitation?
7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Il se rit du bruit de la ville; il n'entend pas les clameurs de l'ânier.
8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
Il parcourt les montagnes qui sont ses pâturages, il cherche partout de la verdure.
9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
Le buffle veut-il te servir? Passe-t-il la nuit auprès de ta crèche?
10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
Attaches-tu le buffle par la corde au sillon? Herse-t-il tes champs en te suivant?
11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
Te fies-tu à lui parce que sa force est grande, et lui abandonnes-tu ton travail?
12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
Comptes-tu sur lui pour rentrer ton grain, et pour l'amasser sur ton aire?
13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
L'aile de l'autruche s'agite joyeusement; est-ce l'aile et la plume de la cigogne?
14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
Non, car elle abandonne ses œufs à terre, elle les fait couver sur la poussière;
15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
Elle oublie qu'un pied peut les fouler, une bête des champs les écraser.
16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Elle est dure envers ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens. Son travail est vain, elle ne s'en inquiète pas.
17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
Car Dieu l'a privée de sagesse, et ne lui a point départi d'intelligence.
18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
Quand elle se lève, et bat des ailes, elle se moque du cheval et de son cavalier.
19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
As-tu donné au cheval sa vigueur? As-tu revêtu son cou de la crinière frémissante?
20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement donne la terreur.
21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
De son pied il creuse la terre; il se réjouit en sa force; il va à la rencontre de l'homme armé;
22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
Il se rit de la crainte, il n'a peur de rien; il ne recule point devant l'épée.
23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
Sur lui retentit le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
Bondissant et frémissant, il dévore l'espace; il ne peut se contenir dès que la trompette sonne;
25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
Dès qu'il entend la trompette, il hennit; il sent de loin la bataille, la voix tonnante des chefs et les clameurs des guerriers.
26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol, et déploie ses ailes vers le Midi?
27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
Est-ce sur ton ordre que l'aigle s'élève, et qu'il place son aire sur les hauteurs?
28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
Il habite sur les rochers, il se tient sur la dent des rochers, sur les lieux inaccessibles.
29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
De là, il découvre sa proie; ses yeux la voient de loin.
30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
Ses petits sucent le sang, et partout où il y a des corps morts, il s'y trouve.
