Ijob 39

1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Sais-tu le temps auquel les chamois des rochers font leurs petits? As-tu observé quand les biches faonnent?

2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Compteras-tu les mois qu'elles achèvent leur portée, et sauras-tu le temps auquel elles feront leurs petits,

3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Et qu'elles se courberont pour mettre bas leurs petits, [et] qu'elles se délivreront de leurs douleurs?

4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Leurs fans se portent bien, ils croissent dans les blés; ils s'écartent, et ne retournent plus vers elles.

5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Qui est-ce qui a laissé aller libre l'âne sauvage, et qui a délié les liens de l'âne farouche,

6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Auquel j'ai donné la campagne pour maison, la terre inhabitée pour ses retraites?

7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Il se rit du bruit de la ville; il n'entend point les clameurs de l'exacteur;

8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Les montagnes qu'il va épiant çà et là, sont ses pâturages, et il cherche toute sorte de verdure.

9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

La licorne voudra-t-elle te servir, ou demeurera-t-elle à ta crèche?

10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Lieras-tu la licorne avec son licou pour labourer? ou rompra-t-elle les mottes des vallées après toi?

11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

T'assureras-tu d'elle, sous ombre que sa force est grande, et lui abandonneras-tu ton travail?

12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Te fieras-tu qu'elle te porte ta moisson, et qu'elle l'amasse dans ton aire?

13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

As-tu donné aux paons ce plumage qui est si brillant, ou à l'autruche les ailes et les plumes?

14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Néanmoins elle abandonne ses œufs à terre, et les fait échauffer sur la poussière,

15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Et elle oublie que le pied les écrasera, ou que les bêtes des champs les fouleront.

16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Elle se montre cruelle envers ses petits, comme s'ils n'étaient pas à elle; et son travail est souvent inutile et elle ne s'en soucie point.

17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Car Dieu l'a privée de sagesse, et ne lui a point donné d'intelligence;

18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

A la première occasion elle se dresse en haut, et se moque du cheval et de celui qui le monte.

19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

As-tu donné la force au cheval? [et] as-tu revêtu son cou d'un [hennissement] éclatant comme le tonnerre?

20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Feras-tu bondir le cheval comme la sauterelle? le son magnifique de ses narines est effrayant.

21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Il creuse la terre [de son pied], il s'égaie en sa force, il va à la rencontre d'un homme armé;

22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Il se rit de la frayeur, il ne s'épouvante de rien, et il ne se détourne point de devant l'épée.

23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

[Il n'a point peur des] flèches qui sifflent tout autour de lui, ni du fer luisant de la hallebarde et du javelot.

24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Il creuse la terre, plein d'émotion et d'ardeur au son de la trompette, et il ne peut se retenir.

25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

Au son bruyant de la trompette, il dit: Ha! ha! Il flaire de loin la bataille, le tonnerre des Capitaines, et le cri de triomphe.

26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Est-ce par ta sagesse que l'épervier se remplume, et qu'il étend ses ailes vers le Midi?

27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Sera-ce à ton commandement que l'aigle prendra l'essor, et qu'elle élèvera sa nichée en haut?

28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Elle habite sur les rochers, et elle s'y tient; [même] sur les sommets des rochers et dans des lieux forts.

29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

De là elle découvre le gibier, ses yeux voient de loin.

30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

Ses petits aussi sucent le sang, et où il y a des corps morts, elle y est aussitôt.