Ijob 38

1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:

2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?

3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?

4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:

5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?

6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;

7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?

8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;

9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;

10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;

11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?

12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;

13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?

14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;

15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.

16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?

17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?

18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?

19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;

20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?

21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?

22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;

23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?

24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?

25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;

26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;

27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?

28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?

29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;

30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?

31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?

32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?

33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?

34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?

35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?

36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?

37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,

38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?

39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;

40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?

41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?

Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?