Ijob 38
1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Or, répondant à Job du milieu d’un tourbillon, le Seigneur dit:
2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
Quel est celui qui mêle des sentences à des discours maladroits?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Ceins tes reins comme un homme de cœur; je t’interrogerai, et réponds-moi.
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
Où étais-tu, quand je posais les fondements de la terre? Dis-le-moi, si tu as de l’intelligence.
5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
Qui a établi ses mesures, le sais-tu? ou qui a tendu sur elle le cordeau?
6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
Sur quoi ses bases ont-elles été affermies? ou qui a posé sa pierre angulaire,
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
Lorsque les astres du matin me louaient tous ensemble, et que tous les fils de Dieu étaient transportés de joie?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
Qui a renfermé la mer dans des digues, quand elle s’élançait comme sortant d’un sein,
9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
Lorsque je lui mettais un nuage pour vêtement, et que je l’enveloppais d’obscurité comme des langes de l’enfance?
10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
Je l’ai environnée de mes limites, j’y ai mis un verrou et une porte à deux battants;
11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
Et j’ai dit: Tu viendras jusque-là, et tu n’iras pas plus loin; et ici tu briseras tes flots orgueilleux.
12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
Est-ce que depuis ta naissance tu as commandé à l’étoile du matin, et tu as montré à l’aurore son lieu?
13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
Et as-tu tenu, en les ébranlant, les extrémités de la terre, et en as-tu chassé les impies?
14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
Elle sera rétablie comme une terre molle de cachet, et elle demeurera comme un vêtement.
15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
La lumière des impies leur sera ôté, et leur bras élevé sera brisé.
16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
Est-ce que tu es entré dans les profondeurs de la mer, et as-tu marché dans les extrémités de l’abîme?
17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
Est-ce que les portes de la mort ont été ouvertes pour toi? et les portes ténébreuses, les as-tu vues?
18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
Est-ce que tu as considéré l’étendue de la terre? Enseigne-moi, si tu les connais, toutes ces choses;
19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
En quelle voie la lumière habite, et quel est le lieu des ténèbres;
20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
En sorte que tu conduises chacune d’elles à son terme, et que tu connaisses les sentiers de leur demeure.
21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
Car savais-tu alors que tu devais naître? et le nombre de tes jours, l’avais-tu connu?
22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
Est-ce que tu es entré dans les trésors de la neige, ou as-tu aperçu les trésors de la grêle,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
Que j’ai préparées pour le temps de l’ennemi, pour le jour de la guerre et du combat?
24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
Sais-tu par quelle voie se répand la lumière, et se distribue la chaleur sur la terre?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
Qui a donné cours à l’ondée la plus impétueuse, et une voie au tonnerre éclatant,
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
Pour faire pleuvoir sur une terre sans homme dans un désert, où aucun des mortels ne demeure,
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
Pour inonder une terre inaccessible et désolée, et y produire des herbes vertes?
28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
Qui est le père de la pluie? ou qui a engendré les gouttes de la rosée?
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
Du sein de qui est sortie la glace? et la gelée du ciel, qui l’a engendrée?
30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
À la manière de la pierre les eaux se durcissent, et la surface de l’abîme devient solide.
31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
Est-ce que tu seras capable de joindre ensemble les brillantes étoiles des Pléiades, ou pourrastu interrompre le cours d’Arcturus?
32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
Est-ce que tu produis Lucifer en son temps, et que tu fais lever l’étoile du soir sur les fils de la terre?
33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
Est-ce que tu connais l’ordre du ciel, et en rendras-tu raison sur la terre?
34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
Est-ce que tu élèveras ta voix dans les nuages, et que l’impétuosité des eaux te couvrira?
35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
Est-ce que tu enverras les foudres, et elles iront; et, revenant, te diront-elles: Nous voici?
36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
Qui a mis au dedans de l’homme la sagesse? ou qui a donné au coq l’intelligence?
37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
Qui expliquera la conduite des cieux, et qui fera cesser le concert du ciel?
38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
Quand la poussière se répandait-elle sur la terre, et les glèbes se durcissaient-elles?
39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Est-ce que tu prendras la proie pour la lionne, et empliras-tu l’âme de ses petits,
40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
Quand ils sont couchés dans leurs antres, et qu’ils épient dans leurs cavernes?
41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
Qui prépare au corbeau sa nourriture, quand ses petits crient à Dieu, errant ça et là, parce qu’ils n’ont rien à manger?
