Ijob 38
1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Et l'Éternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:
2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
Qui est-ce qui obscurcit mes décrets par des discours dénués d'intelligence?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Eh bien! ceins tes reins, comme un homme! puis je te questionnerai, et tu m'instruiras.
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
Où étais-tu, quand je fondai la terre? Indique-le, si tu as vraiment la science!
5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
Qui est-ce qui en fixa la dimension, que tu saches, ou étendit sur elle le cordeau?
6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
Quel est le support jusqu'où ses bases plongent? Ou qui est-ce qui en a posé la pierre angulaire,
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
aux accords unanimes des étoiles du matin, aux acclamations de tous les Fils de Dieu?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
Et qui est-ce qui enferma la mer entre des portes, quand elle fit éruption du sein maternel;
9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
quand je lui donnai la nuée pour manteau, et les sombres vapeurs pour lui servir de langes;
10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
quand je lui prescrivis ma loi, et que j'établis ses barres et ses portes,
11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
et que je dis: Jusqu'ici tu viendras, et pas plus avant! et ici s'arrêtera l'orgueil de tes vagues?
12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
De ton vivant as-tu commandé au matin, et fait connaître à l'aurore le lieu d'où elle part,
13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
pour saisir la terre par ses bords? Alors les impies en sont balayés,
14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
alors la terre prend une face nouvelle, telle que l'argile qui reçoit une empreinte, et toutes choses paraissent comme pour la vêtir;
15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
alors les impies perdent la clarté qu'ils aiment, et le bras qu'ils ont levé déjà, se brise.
16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
As-tu pénétré jusqu'aux sources des mers, et au fond de l'abîme as-tu porté tes pas?
17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
Les portes de la mort te furent-elles découvertes? As-tu vu les portes de la sombre mort?
18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
Ton regard embrasse-t-il les contours de la terre? Raconte, si tu sais toutes ces choses!
19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
Quelle route mène où la lumière habite? et la nuit, où fait-elle son séjour?
20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
Iras-tu les chercher l'une et l'autre, pour les amener chacune à leurs limites? Et connais-tu le chemin de leur demeure?
21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
Tu le sais! car alors tu étais déjà né! et le nombre de tes jours est immense!
22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
As-tu pénétré jusqu'aux dépôts de la neige, et as-tu vu les dépôts de la grêle,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
que je réserve pour les temps du désastre, pour le jour du combat et de la bataille?
24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
Quel chemin mène aux lieux où la lumière se divise, d'où le vent d'Est se répand sur la terre?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
Qui a fait ces conduits qui éparpillent la pluie, et a tracé une route à la foudre bruyante,
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
afin d'arroser une terre inhabitée, une steppe où il n'y a pas un humain,
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
afin d'abreuver les lieux déserts et solitaires, et de fertiliser le sol qui donne le gazon?
28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
La pluie a-t-elle un père? Ou qui est-ce qui engendra les gouttes de la rosée?
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
Du sein de qui la glace sort-elle? et qui est-ce qui produit le givre du ciel?
30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
Comme la pierre, les eaux se condensent, et la surface de l'abîme est enchaînée.
31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
As-tu formé le lien qui unit les Pléiades? Ou peux-tu détacher les chaînes d'Orion?
32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
Fais-tu paraître en leur temps les signes du Zodiaque? Ou conduis-tu Arcture avec son cortège?
33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
Connais-tu les lois des Cieux? Les as-tu mis à même d'influer sur la terre?
34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
Parles-tu à la nue avec autorité, et te couvre-t-elle aussitôt d'une eau abondante?
35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
Lances-tu des foudres, et partent-elles, et disent-elles: Nous voici?
36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
Qui a mis une sagesse dans les sombres nuages, et a donné aux météores une intelligence?
37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
Qui a calculé les nuées avec sagesse? Et qui est-ce qui incline les urnes des Cieux,
38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
quand la poussière coule comme un métal en fonte, et que les glèbes se collent l'une à l'autre?
39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Pour la lionne vas-tu chasser une proie? et assouvis-tu la faim des lionceaux,
40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
quand ils sont blottis dans leurs repaires, ou dans leurs tanières, tapis en embuscade?
41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
Qui est-ce qui procure au corbeau sa pâture, quand ses petits poussent vers Dieu leurs cris, et errent affamés?
