Ijob 38
1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
