Ijob 38
1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Saa svarede HERREN Job ud fra Stormvejret og sagde:
2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
Hvem fordunkler mit Raad med Ord, som er uden Mening?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Omgjord som en Mand dine Lænder, jeg vil spørge, og du skal lære mig!
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
Hvor var du, da jeg grundede Jorden? Sig frem, om du har nogen Indsigt!
5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
Hvem bestemte dens Maal — du kender det jo — hvem spændte Maalesnor ud derover?
6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
Hvorpaa blev dens Støtter sænket, hvem lagde dens Hjørnesten,
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
mens Morgenstjernerne jubled til Hobe, og alle Gudssønner raabte af Glæde?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
Hvem stængte for Havet med Porte, dengang det brusende udgik af Moders Skød,
9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
dengang jeg gav det Skyen til Klædning og Taagemulm til Svøb,
10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
dengang jeg brød det en Grænse og indsatte Portslaa og Døre
11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
og sagde: »Hertil og ikke længer! Her standse dine stolte Vover!«
12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
Har du nogen Sinde kaldt Morgenen frem, ladet Morgenrøden vide sit Sted,
13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
saa den greb om Jordens Flige og gudløse rystedes bort,
14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
saa den dannedes til som Ler under Segl, fik Farve, som var den en Klædning?
15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
De gudløses Lys toges fra dem, den løftede Arm blev knust.
16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
Har du mon været ved Havets Kilder, har du mon vandret paa Dybets Bund?
17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
Mon Dødens Porte har vist sig for dig, skued du Mulmets Porte?
18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
Saa du ud over Jordens Vidder? Sig frem, om du ved, hvor stor den er!
19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
Hvor er Vejen til Lysets Bolig, og hvor har Mørket mon hjemme,
20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
saa du kunde hente det til dets Rige og bringe det hen paa Vej til dets Bolig?
21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
Du ved det, du blev jo født dengang, dine Dages Tal er jo stort!
22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
Har du været, hvor Sneen gemmes, og skuet, hvor Hagelen vogtes,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
den, jeg gemmer til Trængselens Tid, til Kampens og Krigens Dag?
24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
Hvor er Vejen did, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvinden spreder sig ud over Jorden?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
Hvem aabnede Regnen en Rende og Tordenens Lyn en Vej
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
for at væde folketomt Land, Ørkenen, hvor ingen bor,
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
for at kvæge Øde og Ødemark og fremkalde Urter i Ørkenen?
28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
Har Regnen mon en Fader, hvem avlede Duggens Draaber?
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
Af hvilket Skød kom Isen vel frem, hvem fødte mon Himlens Rim?
30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
Vandet størkner som Sten, Dybets Flade trækker sig sammen.
31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
Knytter du Syvstjernens Baand, kan du løse Orions Lænker?
32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
Lader du Aftenstjernen gaa op i Tide, leder du Bjørnen med Unger?
33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
Kender du Himmelens Love, fastsætter du dens Magt over Jorden?
34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
Kan du løfte Røsten til Sky, saa Vandskyl adlyder dig?
35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
Sender du Lynene ud, saa de gaar, og svarer de dig: »Her er vi!«
36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
Hvem lagde Visdom i sorte Skyer, hvem gav Luftsynet Kløgt?
37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
Hvem er saa viis, at han tæller Skyerne, hvem hælder Himmelens Vandsække om,
38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
naar Jorden ligger i Ælte, og Leret klumper sig sammen?
39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Jager du Rov til Løvinden, stiller du Ungløvers Hunger,
40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
naar de dukker sig i deres Huler; ligger paa Lur i Krat?
41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
Hvem skaffer Ravnen Æde, naar Ungerne skriger til Gud og flakker om uden Føde?
