Ijob 38

1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Derefter svarede Herren Job ud af Stormen og sagde:

2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Hvo er den, som formørker Guds Raad med Tale uden Forstand.

3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Bind op om dine Lænder som en Mand, saa vil jeg spørge dig, og undervis du mig!

4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Hvor var du, der jeg grundfæstede Jorden? forkynd det, hvis du har Indsigt?

5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Hvo har sat dens Maal? du ved det vel? eller hvo udstrakte Snoren over den?

6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

Hvorpaa ere dens Piller nedsænkede? eller hvo har lagt dens Hjørnesten?

7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

der Morgenstjerner sang til Hobe, og alle Guds Børn raabte af Glæde.

8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

Og hvo lukkede for Havet med Døre, der det brød frem, gik ud af Moders Liv,

9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

der jeg gjorde Sky til dets Klædning og Mørke til dets Svøb,

10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

der jeg afstak for det min Grænse og satte Stang og Døre for det

11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

og sagde: Hertil skal du komme og ikke længere; og her skal være sat Grænse for dine stolte Bølger?

12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

Har du i dine Dage givet Befaling til Morgenen? har du vist Morgenrøden dens Sted,

13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

til at gribe Jorden ved dens Flige, saa at de ugudelige rystes bort fra den?

14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

saa denne forvandler sig som Leret, hvori Seglet trykkes, og Tingene fremstille sig som i deres Klædebon,

15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

og de ugudelige unddrages deres Lys, og den opløftede Arm sønderbrydes?

16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Er du kommen til Havets Kilder? og har du vandret paa Dybets Bund?

17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Have Dødens Porte opladt sig for dig? eller saa du Dødens Skygges Porte?

18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Har du overskuet Jordens Bredde? forkynd det, dersom du kender det alt sammen!

19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Hvor er Vejen did, hvor Lyset mon bo, og hvor er Mørkets Sted,

20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

at du kunde bringe det til dets Landemærke, og at du kendte Stierne til dets Hus?

21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Du ved det; thi den Gang blev du jo født, og dine Dages Tal er stort!

22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

Er du kommen til Forraadskamrene for Sneen, eller saa du Forraadskamrene for Hagelen,

23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

hvilke jeg har sparet til Trængsels Tid, til Strids og Krigs Dag.

24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Hvor er den Vej, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvejret spreder sig over Jorden?

25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

Hvo brød Render til Vandskyl og Vej til Lynet, som gaar foran Torden,

26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

for at lade regne paa det Land, hvor ingen er, i Ørken, hvor intet Menneske er,

27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

for at mætte de øde og ødelagte Steder og bringe Græsbunden til at spire?

28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Har Regnen vel en Fader? eller hvo har avlet Duggens Draaber?

29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Af hvis Moderliv er Frost udgangen? og hvo fødte Rimfrost under Himmelen?

30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Vandet skjuler sig, som var det en Sten, og Dybets Overflade slutter sig sammen.

31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Kan du knytte Syvstjernens Baand, eller løse Orions Reb?

32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Kan du lade Dyrekredsens Stjerner komme frem til deres Tid? eller føre Bjørnen med dens Unger frem?

33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Kender du Himmelens Love? eller kan du bestemme dens Herredømme over Jorden?

34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Kan du opløfte din Røst til Skyen, at Vands Mangfoldighed maa skjule dig?

35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Kan du udlade Lynene, at de fare frem, og at de sige til dig: Se, her ere vi?

36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Hvo lagde Visdom i Hjertets Inderste? eller hvo gav Forstand i Tanken?

37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

Hvo kan tælle Skyerne med Visdom? og hvo kan udgyde Himmelens Vandbeholdere,

38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

idet Støv løber sammen til en Støbning, og Jordklumperne hænge ved hverandre?

39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Kan du jage Rov til Løvinden og fylde de unge Løvers Graadighed,

40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

naar de lægge sig ned i deres Boliger og blive i Skjul for at lure?

41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?

Hvo skaffer Ravnen dens Føde, naar dens Unger skrige til Gud, naar de fare hid og did, fordi de intet have at æde?